به كلّى ترك نمايد، اما ذكرهاى واجب به جز عربى صحيح، در آن‌ها، جايز نيست.

تعقيب‌

مسأله 1- بعد از فراغ از نماز، و لو اينكه نماز مستحبى باشد، تعقيب مستحب است و اين استحباب، در نماز واجب- خصوصاً نماز صبح- مؤكّدتر است و مقصود از تعقيب آن است كه مشغول دعا و ذكر و خواندن قرآن و مانند اين‌ها شود.

مسأله 2- در تعقيب نماز شرط است كه متّصل به فراغ از نماز باشد، به گونه‌اى كه چيز ديگرى را همراه تعقيب انجام ندهد كه حالت تعقيب را نزد اهل شرع از ميان ببرد، مانند آن‌كه چيزى درست كند و امثال آن. و در تعقيب بهتر است در همان جاى نماز و رو به قبله و با طهارت بنشيند. و در تعقيب گفتن چيز خاصى لازم نيست و افضل آن است كه آنچه از ائمه عليهم السلام وارد شده است و در كتاب‌هاى ادعيه و روايات آمده، خوانده شود. و شايد افضل از همه آن‌ها، تسبيحات حضرت صدّيقه زهرا- سلام اللَّه عليها- باشد، و كيفيت تسبيحات آن حضرت، بنابر احتياط (واجب) سى و چهار تكبير «اللَّه اكبر» و سپس سى و سه تحميد «الحمد للَّه» و پس از آن‌ها سى و سه تسبيح «سبحان اللَّه» است. و اگر در عدد آن‌ها شك نمايد، در صورتى كه از محل آن نگذشته باشد، بايد بنا را بر كمتر بگذارد و اگر اشتباه كند و بر تعداد تكبير يا غير آن بيفزايد بايد دست از زيادى بردارد و بنا را بر سى و چهار يا سى و سه بگذارد و (در چنين موردى) بهتر است در «اللَّه اكبر» و «الحمد للَّه»- نه در «سبحان اللَّه»- بنا بگذارد كه يكى كم است سپس با گفتن يك مرتبه، عدد را تكميل نمايد.

و از جمله تعقيبات است گفتن: «لا اله الَّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ انْجَزَ وَعْدَهُ و نَصَرَ عَبْدَهُ وَ اعَزَّ جُنْدَهُ وَ غَلَبَ الأَحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيى و يُميتُ وَ هُوَ عَلى‌ كُلِّ شَىْ‌ءٍ قَديرٌ».

و از جمله آن‌ها است گفتن: «اللّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجِرْنِى مِنَ النَّارِ، وَ ارْزُقْنِى الْجَنَّةَ، وَ زَوِّجْنى مِنَ الْحُورِ الْعينِ».

و از جمله آن‌ها است گفتن: «اللّهُمَّ اهْدِنِى مِنْ عِنْدِكَ، وَ أَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَ انْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِك، وَ انْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَكاتِك».

و از جمله آن‌ها است گفتن: «أعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ عِزَّتِكَ الَّتِى لا تُرامُ وَ قُدْرَتِكَ الَّتى لا يَمْتَنِعُ‌