به طورى كه ترتيب را تحصيل كند و نمازش صحيح است.

[يازدهم‌] موالات‌

مسأله 1- موالات در كارهاى نماز واجب است به اين معنى كه بين كارهاى نماز به گونه‌اى فاصله نيندازد كه صورت نماز را از بين ببرد، به طورى كه سلب نام نماز از آن صحيح باشد (كه گفته شود: نماز نيست) بنا بر اين اگر موالات به اين معنى را عمداً يا سهواً ترك كند نمازش باطل مى‌شود. و اما موالات به معناى پى‌درپى انجام دادن عرفى، بنابر احتياط، نيز واجب است و با ترك آن عمداً- نه سهواً- نماز بنابر احتياط (واجب) باطل مى‌شود.

مسأله 2- همان طور كه موالات ميان بعضى از افعال نماز با ساير افعال آن واجب است، همچنين در آيات و كلمات قرائت و تكبير و ذكر و تسبيح، بلكه در حروف هم واجب مى‌باشد، پس كسى كه موالات را در يكى از آن‌ها عمداً ترك نمايد، به طورى كه اسم آن‌ها باقى نماند، نمازش در موردى كه اگر بخواهد موالات را تحصيل كند، زياده‌اى كه نماز را باطل مى‌كند، پيش مى‌آيد- بلكه بنابر احتياط (واجب) اگر چه چنين زياده‌اى هم پيش نيايد- باطل است. و اگر سهواً چنين موالاتى را ترك نمايد اشكالى ندارد، پس اگر از محل آن نگذشته، بايد آن چه را كه با آن موالات حاصل مى‌شود، اعاده نمايد، ولى اين در جايى است كه از بين رفتن اين موالات در يكى از آن‌ها (قرائت، ذكر ...) موجب از بين رفتن موالات در نماز به معنايى كه توضيح داده شد، نشود وگرنه در صورت سهو هم، نمازش باطل مى‌شود.

دو مطلب باقى مانده است: قنوت و تعقيب‌

قنوت‌

مسأله 1- قنوت در نمازهاى واجب يوميه مستحب است و در نمازهايى كه بايد بلند خوانده شود، مستحب مؤكّد است، بلكه احتياط (مستحب) آن است كه قنوت در اينگونه نمازها ترك نشود. و جاى قنوت، پيش از ركوع ركعت دوم بعد از فراغ از قرائت است و