فتواى مرجع خود عمل نمايند و در صورت وقوع نزاع، بايد مرافعه را نزد يكى از آن دو مجتهد يا مجتهد ديگر مطرح كنند تا طبق فتواى خود بين آن‌ها قضاوت كند و حكم او درباره هر دو نافذ است. و چنين است ايقاعى كه بين دو نفر باشد مثل طلاق و عتق و مانند آن‌ها.

مسأله 34- احتياط مطلق (بدون هيچ قيدى) در مقام فتوا كه قبل و يا بعد از آن فتوايى بر خلافش نباشد، ترك آن جايز نيست. بلكه بايد يا به همان احتياط عمل كند و يا به مجتهد ديگرى با مراعات الاعلم فالاعلم رجوع نمايد. ولى اگر در رساله‌هاى عمليه قبل از احتياط فتوايى بر خلاف آن آمده باشد، مثل آن‌كه در مسأله‌اى فتوا داده سپس بگويد: «اگر چه احتياط چنين است». و يا اول احتياط كند و سپس بر خلاف آن فتوا دهد مثل آن‌كه بعد از احتياط بگويد: «اگر چه حكم اين است» و يا بگويد: «اگر چه اقوى چنين است» و يا آن‌كه احتياط همراه با لفظى باشد كه استحباب از آن فهميده مى‌شود، مثل اينكه بگويد: «اولى و احوط چنين است». ترك احتياط در اين سه مورد جايز است.