در اثر تابيدن بدون واسطه آفتاب، معتبر باشد. و در صورتى كه خورشيد به ظاهر چيزى بتابد و باطن آن به سبب تابيدن آفتاب بر ظاهر آن خشك شود و اين باطن نجس بنابر احتياط (واجب) به همان ظاهر نجس متصل باشد، باطن اين چيز پاك مى‌شود، بنا بر اين اگر تنها باطن نجس باشد يا بين باطن و ظاهر آن، قسمت پاكى، فاصله بيندازد بنابر احتياط (واجب) نجاست باطن باقى مى‌ماند، بلكه خالى از قوت نيست. و اما اگر چند چيز به هم چسبيده باشند و آفتاب به بعضى از آن‌ها بدون واسطه بتابد، فقط همان چيزى كه واسطه نداشته پاك مى‌شود و بقيه كه در اثر تابش آفتاب بر غير آن‌ها خشك شده پاك نمى‌شوند.

مسأله 9- اگر زمين و مانند آن خشك باشد و بخواهند آفتاب آن را تطهير كند، بايد آب پاك يا نجس كه آن را مرطوب مى‌كند روى آن بريزند تا آفتاب آن را خشك كرده و پاك شود.

مسأله 10- سنگريزه و خاك و گل و سنگ‌ها مادامى‌كه روى زمين قرار گرفته و عرفاً جزء زمين محسوب مى‌شوند، حكم زمين را دارند و اگر از زمين برداشته شوند يا از جزء زمين بودن خارج شوند حكم منقول را پيدا مى‌كنند (با آفتاب پاك نمى‌شوند) و همچنين است ابزارى كه مانند چوب‌ها و ميخ‌ها در ساختمان به كار رفته حكم ساختمان را دارند و اگر از ساختمان جدا شوند حكم ساختمان را ندارند و اگر دو مرتبه در ساختمان به كار روند بازهم حكم ساختمان را پيدا مى‌كنند و ساير چيزهاى مشابه هم همين حكم را دارند.

چهارم: استحاله جسمى به جسم ديگر،

بنا بر اين اگر آتش چيزى را- خواه نجس يا متنجس- به خاكستر يا دود يا بخار تبديل كند پاك مى‌گردد و همچنين است اگر به واسطه غير آتش تبديل به بخار يا دود يا خاكستر گردد، ولى اگر آتش چيزى را تبديل به زغال يا سفال يا آجر يا گچ يا آهك نمايد نجاست آن باقى است. و هر حيوانى كه از نجس يا متنجس به وجود آمده- مانند كرمى كه از مردار و مدفوع توليد مى‌شود- پاك مى‌باشد. و شراب در صورتى كه به خودى خود يا با دستكارى مانند اينكه چيزى در آن بيندازند، به سركه منقلب شود پاك مى‌شود؛ چه آن جسم مستهلك شود و از بين برود يا نشود. البته اگر شراب بعد از ملاقات با نجاست ديگرى سركه شود، بنابر احتياط (واجب) پاك نمى‌شود.