در وسعت وقت بايد آن نماز را رها كرده و از نو نماز بخواند و اگر وقت وسعت نداشته باشد و بيرون آوردن لباس و برهنه خواندن نماز ممكن باشد بايد بنابر اقوى چنين كند و اگر ممكن نباشد، بايد به همان صورت، نماز بخواند. و همچنين است اگر نجاست در اثنا به او برسد، و چنانچه بداند كه نجاست قبل از آن بوده (و همان موقع نجس نشده) در صورت وسعت وقت، بايد از نو، نمازش را بخواند و فرقى بين فروض آن نيست.

مسأله 7- اگر ساتر عورتى كه دارد منحصر در همان نجس باشد، چنانچه درآوردن آن به خاطر سردى هوا و مانند آن ممكن نباشد، در صورت تنگى وقت يا در صورتى كه احتمال از بين رفتن عذر را- به نحو احتمال عقلايى- نمى‌دهد، بايد با همان ساتر نجس نماز را بخواند و اعاده ندارد و اگر درآوردن آن ممكن است بنابر اقوى در تنگى وقت بايد برهنه نماز بخواند، بلكه با وسعت وقت هم اگر احتمال از بين رفتن عذر را ندهد، بايد نماز را به طور برهنه بخواند و قضا بر او نيست.

مسأله 8- اگر لباس پاك با لباس نجس مشتبه شود در صورتى كه غير از آن دو، لباس ديگرى ندارد، بايد با هر دوى آن‌ها نماز بخواند (نماز را تكرار كند). و اگر اين اندازه وقت نباشد، بنابر احتياط (واجب) بايد در صورت امكان، برهنه نماز بخواند و در خارج وقت با لباس پاك قضا نمايد. و در صورتى كه برهنه خواندن، ممكن نباشد بايد با يكى از آن‌ها نماز را بخواند و بنابر احتياط (واجب) با لباس پاك قضا نمايد. و در چنين فرضى اگر سه جامه يا بيشتر داشته باشد كه مورد شبهه باشند (يعنى معلوم نباشد كه نجس كدام يك از آن‌ها است) بايد نماز را تكرار كند تا علم پيدا كند كه با لباس پاك نماز خوانده است.

كيفيت نجس شدن با نجاسات‌

مسأله 1- چيزى كه با نجاست ملاقات مى‌كند در صورت خشك بودن نجس نمى‌شود و همچنين است رطوبتى كه اجزاى آن با ملاقات سرايت نمى‌كند. البته با بودن رطوبت در يكى از آن دو به صورتى كه به ديگرى سرايت نمايد، آن چيز نجس مى‌شود.

بنا بر اين تنها روان بودن كفايت نمى‌كند، مثل جيوه بلكه طلا و نقره آب شده، مادامى‌كه رطوبت سرايت كننده‌اى از خارج در بين نباشد، پس طلاى آب شده در بوته نجس در