گرفته باشد كه مستحب است در وقت قضاى آن‌ها غسل نمايد، بلكه سزاوار نيست در آن احتياط ترك شود. و از آن جمله: به خاطر مسّ ميّت، بعد از آن‌كه او را غسل داده باشند.

مسأله 1- وقت انجام غسل‌هاى مكانى، قبل از داخل شدن به آن مكان‌ها است به طورى كه بعد از غسل بدون فاصله زياد داخل آن‌ها شود. و غسل در اول روز يا در اول شب براى داخل شدن به آن مكان‌ها، در آخر همان روز يا آخر شب كفايت مى‌كند، بلكه كفايت غسل روز براى شب و غسل شب براى روز خالى از قوت نيست. و در صورتى كه غسل قبل از دخول ترك شده باشد بعيد نيست كه بعد از دخول براى بودن در آن مكان‌ها غسل كردن مستحب باشد خصوصاً اگر قبل از دخول، متمكن از غسل نباشد. و قسم اول از غسل‌هاى فعلى كه استحباب آن براى انجام كارى بعد از آن است مثل احرام و زيارت و مانند اين‌ها، وقت آن قبل از همان فعل است و فاصله افتادن مقدار ذكر شده، بين غسل و فعل، ضررى نمى‌رساند. و اما قسم دوم از غسل‌هاى فعلى، وقت آن بعد از تحقق سبب و علت آن است و تا آخر عمر ادامه دارد؛ اگر چه مستحب است هرچه زودتر انجام دهد.

مسأله 2- در باقى ماندن غسل زمانى و قسم دوم غسل فعلى و باطل نشدن آن‌ها به هيچ يك از حدث‌ها، تأمل است، و ليكن بعد از حدث، دوباره غسل كردن مشروع نيست.

و اما غسل مكانى و قسم اول غسل فعلى، ظاهر آن است كه با حدث اصغر باطل مى‌شوند چه رسد به حدث اكبر، بنا بر اين اگر بعد از اين غسل‌ها و قبل از دخول در آن مكان‌ها و يا انجام آن افعال حدثى از او سر بزند، غسل را اعاده مى‌نمايد.

مسأله 3- اگر به گردن او غسل‌هاى متعدد زمانى يا مكانى و يا مختلف باشد، در صورتى كه نيّت همه را بكند، يك غسل براى همه كفايت مى‌كند.

مسأله 4- در اينكه به هنگام عذر، تيمّم جاى اين غسل‌ها را بگيرد، تأمل و اشكال است و احتياط (واجب) آن است كه به قصد رجاء و احتمال مطلوب بودن، تيمّم نمايد.

تيمّم‌

و كلام در مجوّزات تيمّم، آنچه كه تيمّم به آن صحيح است، كيفيت تيمّم، آنچه در تيمّم معتبر است و احكام تيمّم است.