زمان حيات خود در راه آن حضرت مخارجى را متحمّل گرديده ... تا اين كه از دنيا رفت هم اكنون در وصيّت نامه‌اش در حالى كه نوشته 1/ 3 ماترك اين جانب متعلّق به حضرت ابو الفضل (عليه السلام) است، اضافه كرده موادى و موارد ديگرى را از مابقى ماترك برداشته و خرج كنند، از طرفى بين ورثه، صغار هم وجود دارد.

با توجه به تعهّدى كه ايشان با حضرت عباس (ع) داشته، آيا بايد آن حضرت را فعلا به عنوان يك مالك بشناسيم؟ و بايد 3/ 1 ما ترك را جدا كرده و باقيمانده آن را مجدّدا تثليث كرده و به ساير مواد وصيّت عمل كرده و دو ثلث آن را كما فرضه اللّه تقسيم كنيم؟ و يا سهمى را كه در راه آن حضرت بايد مصرف شود جداى از كل ماترك ندانيم تا در نتيجه 3/ 1 مال متعلّق به آن حضرت باشد و عمل به ساير مواد وصيّت نفوذ نداشته باشد، مگر به اذن كبار از ورثه آن هم نسبت به سهم خود؟ مستدعى است نظر مبارك را بيان فرماييد.

ج‌

- در مورد سؤال، وصيّت از ثلث برداشته مى‌شود و با فرض اين كه ترتيب در وصيّت هست، وصيّت دوّم كه زائد بر ثلث است نافذ نيست.

س 46

- زنى وصيّت نموده است: «ثروتى كه از پسرم به من مى‌رسد- يك ششم- با توجه به اين كه من در منزل شخصى ايشان از روز اوّل بوده‌ام و تمامى زحمات من بر فرزندان او (كه نوه‌هاى من مى‌باشند) بوده، تقاضا مى‌كنم كه بعد از مرگ من، ثروتم را بين دو نوه پسرى و يك فرزند خودم تقسيم نماييد».

بفرماييد آيا اين وصيّت از نظر شرع مقدّس نافذ مى‌باشد يا نه؟