س 40

- اين جانب داراى چند فرزند مى‌باشم كه جز يكى- پسر هفت‌ساله- همگى بزرگ بوده و صاحب زندگى و همسر مى‌باشند و چون خودم مريض احوال هستم و سنّى از من گذشته است وصيّت نموده‌ام كه منزل مسكونى‌ام را بعد از خودم به پسر هفت‌ساله‌ام واگذار نمايند، امّا اولادهاى بزرگتر مانع از اين كار مى‌شوند و مى‌گويند كه بيشتر از ثلث مالم را حق ندارم كه به پسر كوچكم واگذار نمايم؛ لطفا بفرماييد كه آيا شرعا من مى‌توانم اين منزل را به پسر كوچكم واگذار نمايم؟

ج‌

- وصيّت در ثلث نافذ است ولى اگر در زمان حيات خود تمام آنچه را مى‌خواهى به كسى ببخشى نافذ [است‌]، و مانع ندارد.

س 41

- شخصى فوت كرده و در وصيّت نامه‌اش- كه حدود دو سال قبل از فوتش تنظيم نموده است- نوشته كه مبلغ صد و بيست هزار تومان بابت سهم امام و سهم سادات و ردّ مظالم بدهكار است؛ ولى همسرش مى‌گويد كه شخص موصى حدود 4 ماه قبل از فوتش گفته كه پنجاه هزار تومان بدهكار است، ضمنا يك ماه قبل از وفاتش در قم به محضر شريف شما مشرّف و مبلغى را تقديم نموده است ولى اوّلا: معلوم نيست چه مبلغى تقديم كرده، و ثانيا: نظر به اين كه وى روحانى بود محتمل است آنچه خدمت شما داده، از مردم باشد.

خمينى، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنيانگذار جمهورى اسلامى ايران، استفتاآت(للإمام الخميني(س))، 3جلد، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، دفتر انتشارات اسلامى - ايران - قم، چاپ: 1، 1372 ه.ش.

توجّه به نكات فوق، چه مقدار از ماترك وى را بابت وجوهات شرعيّه بايد جدا كرد؟