ب: سفيه‌

س 6

- كسى به اندازه‌اى كر و لال است كه اگر با صداى بلند خوانده شود نمى‌شنود با اين حال نفع و نقصان مال و منال خود را هم نمى‌داند، مالهاى قيمتى را مجانا به مردم مى‌دهد و گاهى به قيمت كم هم مى‌فروشد آيا كردار چنين شخصى چه صورت دارد و ولى او چه كسى مى‌باشد تا از تصرفات سفيهانه‌اش جلوگيرى نمايد؟ لازم به تذكر است كه در فرض وفاتش وارث او پسر عمويش مى‌باشد آيا پسر عمويش مى‌تواند او را از كردار احمقانه‌اش جلوگيرى نمايد؟ و اگر همان شخص اموالش را به كسى هبه نمايد هبه‌اش چه صورت دارد؟

ج‌

- اگر سفاهت او پيش از بلوغ پيدا شده و ادامه دارد در تصرفات معاملى ممنوع است و ولايت بر او با پدر و جدّ پدرى و وصى آن دو است و اگر هيچ كدام نباشند با حاكم شرع است. ولى اگر سفاهت بعد از بلوغ عارض شده ولايت بر او با حاكم شرع است و تا حاكم او را از تصرّفات منع نكند تصرفات معاملى او نافذ است.

ج: مريض در مرض موت‌

س 7

- شخص موصى در مرض موتش مالى را وقف حضرت ابا عبد اللّه الحسين (عليه السلام) نموده است؛ آيا اين وقف در مرض موت، بدون رضايت وارث صحيح است يا نه؟