بِالنَّبىّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ و آلِهِ فَكانَ مِنْ رَبِّهِ كَقابِ قَوْسَيْنِ اوْ ادْنى‌ رُفِعَ لَهُ حِجابٌ مِنْ حُجُبِهِ، فَكَبَّرَ رَسُولُ اللَّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ جَعَلَ يَقُولُ الْكَلِماتِ الَّتى فِى الْافْتِتَاحِ؛ فَلَمّا رُفِعَ لَهُ الثّانى، كَبَّرَ؛ فَلَمْ يَزَلْ كَذلِكَ حَتّى بَلَغَ سَبْعَ حُجُبٍ فَكَبَّرَ سَبْعَ تَكْبيراتٍ. فَلِذلِكَ الْعِلَّةِ تُكَبَّرُ لِلْافْتِتاحِ فِى الصَّلاةِ سَبْعُ تَكْبيرات. [1]

و از حديث معراج معلوم شود كه براى حضرت ختمى مآب صلى اللَّه عليه و آله سه مرتبه نور عظمت تجلى كرده در تكبيرات افتتاحيه؛ چنانچه براى خليل الرّحمن نيز انوار تقييدى سه مرتبه تجلى كرد، پس از آن وصول حاصل شد [2]. و در اين حديث نيز چنين فرمايد:

فَلَمّا فَرَغَ مِنَ التَّكْبيرِ وَ الْافْتِتَاحِ، قالَ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ: الآنَ وَصَلْتَ الَىَّ فَسَمِّ بِاسْمي ...

الحديث. [3]

فصل پنجم در بعض از اسرار قرائت است‌

و از براى آن، چون ساير اجزاى نماز، مراتب و مقاماتى است حسب مقامات اهل عبادت و سلوك. و ما به طريق اجمال اشاره‌اى به آن مى‌كنيم:

اول، قرائت عامه است؛ كه اصل آن، تجويد و تصحيح صورت‌

[1] «از كتاب علل الشّرائع به سندى كه آورده، از هشام بن حكم روايت كرد كه از ابو الحسن موسى بن جعفر عليهما السلام پرسيدم:" چرا در افتتاح نماز (گفتن) هفت تكبير داراى فضيلت بيشتر شده است؟" فرمود:" اى هشام، خداوند آسمانها را هفت، زمينها را هفت و حجابها را هفتگانه آفريد؛ پس چون پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را به معراج برد و قرب او به پروردگارش به‌اندازه فاصله دو كمان يا نزديكتر شد، يك حجاب از حجابهايش برداشته شد؛ رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله تكبير گفت و آغاز نمود به گفتن كلمات افتتاحيه نماز؛ پس چون حجاب دوم برايش برداشته شد، تكبير گفت؛ و به همين منوال (گذشت) تا به هفت حجاب رسيد؛ پس آن جناب هفت تكبير گفت. بدين علت براى افتتاح نماز هفت تكبير گفته مى‌شود".» علل الشّرائع، ص 332، باب 30، حديث 4.

[2] اشاره است به مفاد آيات 76 تا 79 سوره انعام.

[3] «پس چون از تكبير و افتتاح نماز فارغ گشت، خداوند عزّ و جلّ فرمود:" اينك به من رسيدى پس نام مرا ببر".» حديث ادامه دارد. علل الشّرائع، ص 312، باب 1، حديث 1.