مجذوب مقام احديّت و عاشق جمال صمديّت، تجلّيات باطنيّه محبوب و تجلّيات حُبّيه حبيب، كه در ملك ظاهرش بروز كند و در مملكت شهادتش صورت يابد، همين نقشه نماز را تشكيل دهد، و اگر غير از اين اوضاع و احوال، كه براى حضرت مجذوب حقيقى و واصل واقعى، جناب رسول ختمى صلى اللَّه عليه و آله، در اين مكاشفه روحانيّه و معاشقه حبيبانه دست داد، حال ديگرى دست دهد يا وضع ديگرى حاصل آيد، از تصرّفات شيطان است و سالك را در سلوك از انانيّت و خودى و خوديّت بقايائى مانده و بايد به علاج خود كوشد و طريق ضلالت را رها كند. پس، آن نمازى را كه بعضى به عرفا نسبت دهند، كه نماز سكوتش گويند، و به ترتيب خاصّى «الف» اللَّه را متمثّل در پيش روكنند و پس از آن «لا» را و پس از آن «ه» را و پس از آن مجموع را به ترتيب خاصّى، كه به عددِ حضرات خمس شود- بر فرض صحّت نسبت- از جهل آن كسى است كه اين معجون بى‌معنى را درست كرده است.

بالجمله، كشفى اتمّ از كشف نبىّ ختمى صلى اللَّه عليه و آله، و سلوكى اصحّ و اصوب از آن نخواهد بود؛ پس تركيبات بى‌حاصل ديگر را كه از مغزهاى بى‌خرد مدّعيان ارشاد و عرفان است بايد رها كرد.

و شيخ عارف كامل ما، جناب شاه‌آبادى، [1] روحى فداه،

[1] فقيه، اصولى، عارف و فيلسوف برجسته، مرحوم آية الله ميرزا محمد على اصفهانى شاه‌آبادى، فرزند مرحوم آية الله ميرزا محمد جواد حسين‌آبادى اصفهانى، به سال 1292 ه. ق در اصفهان متولد گشت. پس از طى مراحل علمى مقدماتى در اصفهان و تهران به حوزه‌هاى مقدّسه نجف و سامرّا مشرّف شده از محضر اساتيد بزرگى چون مرحوم صاحب جواهر، آخوند خراسانى، و شريعت اصفهانى، بهره جست و بزودى به درجه اجتهاد نايل و در فقه، فلسفه و عرفان، به مقام والايى دست يافت و به تدريس فقه، اصول و فلسفه پرداخت به نحوى كه حوزه درس ايشان از قوى‌ترين حوزه‌هاى درسى سامرّاء بوده است. پس از مراجعت از عراق نخست در تهران مقيم گشته سپس به قم مشرف مى‌شود و مدت هفت سال در شهر مقدس قم رحل اقامت مى‌افكند. در طول اقامت ايشان در قم حضرت امام خمينى قدّس اللَّه نفسه الزّكية از درس اخلاق و عرفان وى بهره مى‌برد. معظم له در موارد متعدد در اين كتاب و كتابهاى ديگر با احترام و تجليل فراوان از آن استاد عاليقدر ياد نموده و افاضاتش را نقل فرموده‌اند. مرحوم شاه‌آبادى علاوه بر تدريس در علوم و فنون مختلف و تربيت شاگردان برجسته، تأليفات متعددى در زمينه‌هاى مختلف از خود

به جاى گذاشته است. آن بزرگ مرد علم و عمل در سال 1369 هجرى قمرى در سن هفتاد و هفت سالگى در تهران به ملأ اعلى پيوست و در جوار حضرت عبد العظيم الحسنى، در مقبره مرحوم شيخ ابو الفتوح رازى، مدفون گرديد. حشره اللَّه مع النبي محمد و آله الطّاهرين.