الكَثرَةِ الأسمائِيَّةِ الجامِعَةِ لِجَميعِ الكَثَراتِ الأسمائِيَّةِ هُوَ مَقامُ الواحِديَّةِ.

«اعتبار و اخذ و لحاظ و تعبيراتى نظير اينها از لواحق ماهيات و طبائع است كه خود ماهيات و طبائع نيز از امور اعتبارى مى‌باشند و اعتبارات: «بشرط لا و لا بشرط و بشرط شى» در كلام شارح در حقيقة الوجود راه ندارد، بلكه آنچه مصطلح در نزد اهل الله در اين باب است چيزى جز نتيجه مشاهداتشان و تجليات وارده بر قلوبشان نيست، و بعبارت ديگر: اين اصطلاحات يا نقشه تجليات حق بر اسماء و اعيان و اكوان است، يا تجليات حق بر قلوب اهل الله و اصحاب قلوب و مشاهداتشان حق تعالى راست كه با توجه به اين واقعيت مى‌توان گفت:

وجود يا بتجلى غيبى احدى كه همه اسماء و صفات در ساحتش مقهور و مستهلكند تجلى مى‌كند و اين تجلى به اسم «مستأثر» كه هفتاد و سومين حرف از حروف اسم اعظم است، واقع مى‌شود كه مقام به شرط لائى همين است، و در اين مقام براى حقتعالى اسمى است، كه اين اسم بر احدى معلوم نيست و حق تعالى متفرد به علم به آن اسم است و آن نام مقدس در علم غيب خدايتعالى برگزيده و انحصارى او است و اين تجلى همان تجلى غيب احدى است كه بوجهه غيبيه حضرت فيض اقدس واقع مى‌شود، و اما ذات حق از حيث ذات در هيچ مرآتى از مرآتها تجلى نمى‌كند و هيچ رهروى از اهل الله تاب شهود او را ندارد، و اصحاب قلوب و اولياء از مشاهده او محجوبند زيرا او غيب مطلق است نه به معناى غيب احدى بلكه اسمى براى او نيست و رسمى ندارد، و هيچ اشاره‌اى به سويش امكان ندارد و راه طمع در وى براى همه بسته است «عنقا شكار كس نشود دام باز گير».

و يا وجود به احديه جمع جميع حقائق اسماء و صفات تجلى مى‌كند كه مقام اسم الله الاعظم رب انسان كامل همين است، و اين تجلى علمى بطريق كثرت اسمائى كه جامع همه كثرتهاى اسمائى است، مقام واحديت ناميده مى‌شود».

نظير اين اعتراض را امام عزيز قدس سره در مبحث «مطلق و مقيد» از علم اصول الفقه بر آيةالله العظمى حاج آقا حسين بروجردى قدس سره داشتند، با اعتماد بسعه صدر خواننده عزيز، ياد آورى آنرا در اين مقام مناسب مى‌بينم:

مرجع بزرگوار آيةالله بروجردى در مبحث مذكور بعد از تبيين اعتبارات: