پيام [عفو عمومى در كردستان‌]

زمان: 16 شهريور 1358/ 15 شوال 1399 [1]

مكان: قم‌

موضوع: عفو عمومى در كردستان‌

مناسبت: سالگرد 17 شهريور (جمعه خونين)

مخاطب: ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

خاطره تلخ 17 شهريور 57 و خاطره تلخ روزهاى بزرگى كه بر امت گذشت ميوه شيرين سرنگونى كاخهاى استبداد و استكبار و جايگزينى پرچم جمهورى عدل اسلامى را به بار آورد. مگر نه آن است كه دستور آموزنده «كُلُّ يَومٍ عاشُورا و كُلُّ أَرضٍ كَربَلاء» [2] بايد سرمشق امت اسلامى باشد. قيام همگانى در هر روز و در هر سرزمين، عاشورا قيام عدالت‌خواهان، با عددى قليل و ايمانى و عشقى بزرگ، در مقابل ستمگران كاخ‌نشين و مستكبران غارتگر بود و دستور آن است كه اين برنامه سرلوحه زندگى است در هر روز و در هر سرزمين. روزهايى كه بر ما گذشت عاشوراى مكرر بود و ميدانها و خيابانها و كوى و برزنهايى كه خون فرزندان اسلام در آن ريخت، كربلاى مكرر. و اين دستور آموزنده، تكليفى است و مژده‌اى. تكليف از آن جهت كه مستضعفان، اگر چه با عده‌اى قليل، عليه مستكبران، گرچه با سازوبرگ مجهز و قدرت شيطانى عظيم، مأمورند چونان سرور شهيدان قيام كنند. و مژده كه شهيدان ما را در شمار شهيدان كربلا قرار داده است؛ و مژده كه شهادت رمز پيروزى است. 17 شهريور، مكرر عاشورا و ميدان شهدا، مكررِ كربلا و شهداى ما، مكررِ شهداى كربلا و مخالفان ملت ما، مكررِ يزيد و وابستگان او هستند. كربلا كاخ ستمگرى را با خون درهم كوبيد؛ و كربلاى ما كاخ سلطنت شيطانى‌

[1] تاريخ تحرير پيام كه به مناسبت سالگرد 17 شهريور صادر شده است به استناد نسخه دستنويس و روزنامه‌ها 85/ 6/ 61، مى‌باشد و در صحيفه نور به اعتبار مناسبت پيام، تاريخ 17/ 6/ 58 درج گرديده است.

[2] هر روزى عاشورا و هر زمينى كربلاست.