بدهند، و هيچ ابداً در آنها اثر نكرد؛ براى اينكه در فكر اين مسائل نيستند. آنها اگر صحبتى هم از اين مسائل بكنند، همان صحبتهايى است كه شاه سابق ما راجع به پيشرفتها مى‌كرد و راجع به «تمدن بزرگ» مى‌كرد! اينها هيچ يك به فكر امتها نيستند؛ امتها خودشان بايد به فكر خودشان باشند. اگر ما بنا بود كه بنشينيم تا براى ما دولتها كار بكنند، حالا باز همان عقب‌ماندگى را داشتيم و باز شاه سابق بر ما حكومت مى‌كرد. ما به قوّت ايمان كه در شَعْب ما حاصل شد- با آن قوّت ايمان با اين ابرقدرتها مخالفت كرديم و بحمد اللَّه پيروز شديم و دست آنها را كوتاه كرديم. شما اگر بخواهيد به مشكلات خودتان پيروز بشويد، اگر بخواهيد قدس را نجات بدهيد، اگر بخواهيد فلسطين را نجات بدهيد، اگر بخواهيد مصر را نجات بدهيد و ساير ممالك عربى را نجات بدهيد از دست اين عمال، از دست اجانب، ملتها بايد قيام بكنند؛ بايد ملتها اين كار را انجام بدهند؛ ننشينند كه دولتها بر اين مسائل وارد بشوند. آنها روى مسائلى كه براى خودشان صرفه دارد عمل مى‌كنند.

«شهادت»: رمز پيروزى‌

ملتها بايد قيام كنند؛ و ملتها بايد «رمز» را بفهمند كه رمز پيروزى اين است كه «شهادت» را آرزو بكنند و به حيات، حيات مادى، دنيايى، حيوانى، ارزش قائل نباشند. اين رمز است كه ملتها را مى‌تواند پيش ببرد، اين رمزى است كه قرآن آورده است و ملتهاى عرب را، در صورتى كه در كمال ضعف بودند، بر دولتهاى بزرگ سلطه داد. قرآن انسان ساخت؛ يك انسان الهى ساخت كه با آن قدرت الهى پيشبرد كرد، و كمتر از نيم قرن بر امپراتوريها غلبه كرد. بايد اين رمز را پيدا كرد: بايد تابع قرآن شد. بايد «انسان قرآنى» ايجاد كرد. ملتها بايد «صورت قرآن» بشوند تا بتوانند پيش ببرند. اگر بخواهند خودشان با دسته‌بنديهاى سياسى، با اجتماعات عادى، با اجتماعات جمعيتهاى صورى بخواهند پيش ببرند، تا آخر هم نخواهند برد. بايد همه مجتمع بشوند و يك انسان الهى بشوند، يك انسانى بشوند كه براى خدا جهاد بكنند. اگر همچو شد پيش خواهند برد. و