سخنرانى [در جمع روحانيون (وظايف روحانيت- رفراندم- غربزدگى)]

زمان: 11 صبح 15 اسفند 1357/ 7 ربيع الثانى 1399

مكان: قم، مدرسه فيضيه‌

موضوع: مسئوليتهاى روحانيت در شرايط مختلف- مسئله رفراندم- بلاى غربزدگى و خودباختگى‌

حضار: علما و روحانيون حوزه علميه قم‌

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

انگيزه هجرت از نجف به پاريس‌

من با اينكه نه حالم مقتضى است و نه وقتم، مع ذلك چون شما آقايان كه ان شاء اللَّه بعدها به مقام رهبرى اسلام و هدايت مسلمين نايل مى‌شويد، حالا كه چشمم به اين وجوه كريمه افتاد، يك تنبهى لازم است عرض بكنم و آن اينكه در عين حال كه همه آمال ما اين است كه احكام اسلام به آن طورى كه هست در بين مسلمين پياده بشود و اسلام به آن طورى كه هست معرفى بشود و فقه اسلام تدريس بشود، تعلم بشود، حفظ بشود، كه با حفظ احكام اسلام، اسلام محفوظ است و حفظ احكام اسلام بسته به وجود طبقه روحانيون سلام اللَّه عليهم [است‌] در عين حال كه مطلب اين است، يك نكته‌اى است حالا، [و] آن نكته در نجف كه من بودم، من هم يك طلبه‌اى بودم و به اندازه خودم مشغول بودم، براى آن نكته من دست برداشتم از درس و بحث و مطالعه و زيارت امام- عليه السلام- و حركت كردم؛ نه حركت براى پاريس بلكه حركت براى كويت، و از كويت به سوريه بنا داشتم لكن قضايا طورى شد كه خدا خواست و رفتم به پاريس. و در آنجا البته بهتر شد؛ يعنى اگر در لبنان بوديم يا در سوريه بوديم، حالا باز آنجا بوديم و شما هم اينجا و شاه هم آنجا. لكن اين سفر يك سفر با بركتى بود. در عين حالى كه در يك مملكت غير مُسْلم بود. آن نكته اين بود كه فقه و درس و بحث براى حفظ اسلام است.