سخنرانى [در جمع استادان دانشگاه (توطئه و تبليغات اجانب)]

زمان: 27 بهمن 1357/ 18 ربيع الاول 1399

مكان: تهران، مدرسه علوى‌

موضوع: توطئه و تبليغات اجانب‌

حضار: استادان دانشگاه «ابو ريحان» و جمعى از پرسنل نيروى هوايى‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

توطئه ديرينه استعمار

من قبل از هر چيز تشكر مى‌كنم از آقايان اساتيد و دانشجويان كه تشريف آوردند و ما با هم مواجه شديم. مع الأسف در اين دوران گذشته وضع را طورى كرده بودند كه بين ما و دانشگاه و همه دانشگاهها جدايى انداخته بودند. و لهذا در اين مدتهاى طولانى ما با اين وجوه كريمه مواجه نشده بوديم. و حالا تقريباً اول امر است. و من اميدوارم كه تا آخر رابطه بين روحانيت و دانشگاه، كه آن هم روحانيت است، برقرار باشد.

شما آقايان مى‌دانيد كه اين اختلافى كه بين جناحها در ايران واقع شد، و واقع مى‌شود اگر فرصت داده بشود، اينها چيزهايى بوده است كه اجانب با مطالعات خودشان به آنجا رسيده بودند كه بايد جاهايى كه مى‌تواند انسان تربيت كند آنجاها را بكوبند. اينها بعد از مطالعاتى كه كردند- هم در ماديات ما و هم در معنويات ما و هم در انسانها مطالعات زياد كردند، و كارشناسهايشان از شايد دويست سال پيش از اين مشغول به اين كارها بوده‌اند، و همه زمينهاى ايران را اينها گرديده‌اند و هر چه بوده است در اينجا نقشه‌بردارى كردند و مطالعات راجع به وضع فرهنگ مملكتهايى كه مى‌خواهند ازشان بهره بردارند، در وضع دانشگاههاى ما، در وضع دانشگاههاى دينى ما، مطالعات زياد اينها كردند- به آنجا رسيدند كه چند چيز مانع از استفاده آنهاست. يكى اسلام است؛ اينها فهميدند كه اگر اسلام با آن وضعى كه دارد و با آن تعليمات واقعى كه دارد، در اين ممالك پياده بشود براى آنها هيچ حظى و هيچ بهره‌اى نخواهد بود؛ و دستشان را قطع مى‌كنند. و لهذا يك‌