گفتگو [با راسل كر درباره اوضاع ايران، رابطه با انگليس و مفهوم آزادى‌]

زمان: آبان 1357/ ذى الحجه 1398

مكان: پاريس، نوفل لوشاتو

موضوع: روابط ايران و انگليس- وضع حقوق بشر در آينده ايران- آزادى از ديدگاه شيعه‌

مخاطب: راسل كر (نماينده پارلمان انگليس- مجلس عوام- و عضو حزب كارگر) [1]

[راسل كر: در امريكا و انگليس تبليغات زيادى مى‌شود كه اگر خمينى در ايران پيروز شود، مملكت را پانصد سال به عقب خواهد برد. مى‌گويند حركت شما ارتجاعى و قديمى است؛ برنامه ضد مدرن كردن ايران توسط شاه است. به نظر ما مهم است كه جنبه‌هاى مترقى جنبش اسلامى معرفى شود. من فرصت و امكان براى اين معرفى را دارم؛ و آن را براى كمك به آينده ايران انجام مى‌دهم.]

امام: اينها كه شنيده‌ايد در مطبوعات، تماماً تبليغات شاه است. مبالغ زيادى براى آن خرج شده است، براى حفظ شاه. خوب شما ملاحظه كنيد، فرياد مردم چيست؟ مردم ارتجاعى هستند؟ آيا فرياد استقلال طلبى و آزاديخواهى، ارتجاعى است، يا ادعاى شاه؟

حكومت اسلامى مساوى است با پيشگرايى و تمدن و ترقى؛ نه مخالف براى آن است. زير سلطه شاه، مملكت رو به تنزل و ارتجاع است. جوانهاى ما، و فرهنگ ما را عقب نگه داشته است و نمى‌گذارد تحصيلات را تمام كنند؛ دانشگاههاى ما ارتجاعى و وابسته هستند؛ نظام حاكم وابسته است به غير؛ و وابستگى ارتجاع است. اقتصاد ما شكست خورده، به غير وابسته است، ارتجاعى است. ما صنعت نداريم؛ مونتاژ است؛ نه رو به ترقى. ملت مستقل، مملكت مستقل، اقتصاد مستقل را ما مى‌خواهيم، اما شاه مانع است. ما و ملت عليه شاه قيام كرده است؛ براى آنكه او مملكت را ارتجاعى كرده است؛ نه ما. ما ارتجاعى هستيم؟ شاه مرتجع است. الحال احكام قرون وسطايى را در مملكت ما اجرا مى‌كنند.

[راسل كر: وضع حقوق بشر در آينده ايران چگونه خواهد بود؟ براى ساواك چه فكرى كرده‌ايد؟]

[1] وى يكى از منتقدين سياستهاى شاه در مورد نقض حقوق بشر و شكنجه زندانيان سياسى بود.