سخنرانى [در جمع ايرانيان مقيم خارج (پيوستن ارتش به ملت، اندرز و اتمام حجت)]

زمان: 8 بهمن 1357/ 29 صفر 1399

مكان: پاريس، نوفل لوشاتو

موضوع: آرزوى پيوستن به ملت- غفلت ارتش و دولت- اندرز و اتمام حجت‌

حضار: دانشجويان و ايرانيان مقيم خارج‌

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

همراه با ملت‌

من هر چه مصيبت بر برادرهاى ايرانى وارد بشود يا تحمل زحمتها بكنند، اين به منزله يك بار گرانى است كه بر دوش من واقع مى‌شود و من از عهده جواب آن نمى‌توانم برآيم. همين دو- سه روز، باز كشتارهايى در ايران واقع شده است كه موجب تأثر ماست. و اهالى ايران، از جاهاى مختلف ايران به تهران آمدند و تحمل زحمات كردند، [1] در اين سرماى زمستان هجوم كردند طرف تهران. و اين هم موجب تأثر من است؛ و تمام آنها يك بارى است به دوش من كه سنگينى مى‌كند.

من از خداى تبارك و تعالى توفيق ملت ايران را و مردم ايران را خواستارم. من سلامت همه آنها را از خداوند تعالى خواستارم. من بنا داشتم كه بروم پيش رفقاى ايرانى و در صف آنها خدمت بكنم و ميل داشتم كه اگر آنها برايشان غمى وارد مى‌شود من هم شريك باشم؛ اگر خداى نخواسته خون آنها بريزد من هم با آنها شريك باشم؛ لكن دست خيانتكارها باز از آستين درآمد و به توهّم اينكه اگر ما برويم به ايران، براى آنها مثلًا بد مى‌شود يا براى اربابها، به نفع اربابها نيست، از رفتنها و رفتن من ممانعت كردند و راهها را بستند. و من ان شاء اللَّه در فرصت اول، همان برنامه‌اى را كه براى رفتن داشتم، دارم‌

[1] اشاره به هجوم سيل‌آساى مردم از اطراف و اكناف ايران به تهران، براى استقبال از امام.