سخنرانى [در جمع ايرانيان مقيم خارج (آفت بى‌توجهى به معنويات در تداوم راه)]

زمان: 6 آبان 1357/ 25 ذى القعدة 1398

مكان: پاريس، نوفل لوشاتو

موضوع: بى‌توجهى به معنويات، آفتِ تداوم راه‌

حضار: دانشجويان و ايرانيان مقيم خارج‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

اسلام را در همه ابعاد بايد شناخت‌

منزل كوچك است، آقايان محترم اينجا موجب زحمتشان است؛ موفق باشند، سالم باشند. من بعض تذكراتى كه براى آقايانى كه در خارج كشور، در داخل كشور، در صفوف جوانها هستند؛ لازم مى‌دانم كه بعض تذكرات به آقايان بدهم. سابق، تا البته مدتى كه از اسلام گذشت، دستجات مختلفه‌اى از مردم و اهل علم، اينها توجهشان به معنويات اسلام بود و نظرشان به آن آياتى و رواياتى كه مربوط [بود] به معنويات و تهذيب نفس و ماوراى طبيعت؛ و در قرآن كريم آيات زياد راجع به امور معنوى؛ يعنى آن وجهه انسانى كه از عالم غيب است، [وجود دارد]. تا مدتها وضع اين طور بود كه توجه به آن احكام اجتماعى و سياسى و اينها كه در اسلام بود، توجه كم بود يا نبود. كم كم دستجاتى پيدا شدند كه مسائل اجتماعى و مسائل سياسى و مسائل روز را عنوان كردند و اينها از اين طرف افتادند؛ يعنى توجهشان به صِرفِ همين اجتماعيات و احكام سياسى و احكام حكومتى [بود] و به [طرف‌] اين ورق نگاه كردند. آنها تا مدتهاى قبل به آن طرف ورق نگاه مى‌كردند، مثل فلاسفه و عرفا و صوفيه و اينها، آن طرف ورق را نگاه مى‌كردند و در حرفهايشان بيان همان معنويات بود و مردم را دعوت مى‌كردند به همان جهات معنويه اسلام؛ حتى روايات يا آياتى كه وارد شده بود راجع به امور طبيعى و راجع به امور اجتماعى و سياسى، بعضى شان كوشش مى‌كردند كه اينها را برگردانند به همان امور معنوى و همه را روى آن ورق حساب كنند- جهت باطنى اسلام و قرآن را ملاحظه كنند. در مقابل آنها الآن ما مبتلا هستيم به- البته آن هم ابتلايى بود- اين جهت هم كه فقط