سخنرانى [در جمع دانشجويان و منشأ مفاسد دانستن رژيم‌]

زمان: 17 مهر 1357/ 6 ذى القعدة 1398

مكان: پاريس، نوفل لوشاتو

موضوع: رژيم شاهنشاهى منشأ همه مفاسد- مژده پيروزى‌

حضار: دانشجويان و ايرانيان مقيم فرانسه و ديگر كشورها

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

از قرارى كه بعضيها مى‌گفتند، مثل اينكه بعضى از آقايان آمده بودند اينجا و من نبودم و مثل اينكه قدرى توهّم اين را كردند كه كسى دخالت داشته در اين معنا؛ و اين طور نبوده است. مزاج من اولًا اقتضاى اينكه خيلى بنشينم و اينجاها باشم ندارد. از جهتى جايى بيرون گرفته‌اند براى اينكه من استراحت كنم. امروز هم كه شنيدم آقايان اينجا تشريف مى‌آورند، از اين جهت آمدم كه خدمت آقايان برسم. من عادت به تشريفات ندارم كه مثلًا بين من و كسى واسطه باشد، حجاب باشد. اين خلاف ادب اسلام است. من در اختيار همه آقايان هستم به مقدارى كه قدرت داشته باشم. يكوقت هم، قدرت نيست از باب اينكه ما شاء اللَّه شماها جوان هستيد و ان شاء اللَّه وقتى كه به پيرى رسيديد، آن وقت مى‌دانيد كه آن اقتضائاتى كه در جوانها هست، در پير نيست. ما حالا ديگر نفسهاى آخر است كه مى‌كشيم، و اميدواريم كه بتوانيم همه‌مان خدمت كنيم به اسلام، خدمت كنيم به مسلمين، خدمت كنيم به وطن خودمان.

«انقلاب ايران»، برنامه‌اى الهى‌

الآن آشفته است ايران. آشفتگى‌اى كه شايد در طول تاريخ يك همچو آشفتگى‌اى در ايران نبوده است. شما اگر تاريخ را ملاحظه كنيد، بوده است انقلاباتى؛ بوده است چيزهايى؛ لكن به اين صورت كه از آن طرف جنودِ ابليسى به جان مردم بيفتند، و از آن طرف ملت كشته بدهد، جوان بدهد و مقاومت كند [نبوده است‌]. الآن وضع ايران اين طور است كه هر جايش را كه ملاحظه بكنيد انقلاب است. بايد گفت كه انقلاب ايران. هرجا كه برويد، در آنجا