پيام [به ملت ايران و اعلام عزاى عمومى و ادامه اعتصاب‌]

زمان: 23 شهريور 1357/ 11 شوال 1398

مكان: نجف‌

موضوع: اعلام عزاى عمومى، و تاكيد بر ادامه اعتصابها

مناسبت: هفتمين روز كشتار وحشيانه 17 شهريور

مخاطب: ملت مسلمان ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

هموطنان محترم و مظلوم!

اكنون كه يك هفته از كشتار فجيع گروه اول مقتولين مظلوم ما مى‌گذرد، اكنون كه يك هفته تمام است ملت معظم ايران در زير چكمه دژخيمان و رگبار مسلسل و توپ و تانك دست و پا مى‌زند، اكنون كه شاه دست از آستين فضاى باز سياسى درآورده و به دروكردن نهال جوانان رشيد و شجاع ما پرداخته است، اكنون كه با نفسهاى آخر، حكومت فاشيستى نفسهاى ملت را در سينه خفه كرده، اكنون كه گورستانها از قبور شريف فرزندان اسلام و قرآن پر گرديده، اكنون كه دژخيمان شاه به عربده و پايكوبى در مرگ عزيزان ما به شادى نشسته‌اند، اكنون شاه مى‌خواهد ايران را به ويرانه و قبرستان تبديل كند. اكنون كه عمال از خدا بيخبر شاه در مجلس گرد هم جمع شده و با صحنه‌سازيهاى مبتذل و اغفال‌كننده مى‌خواهند مجرم اصلى را تبرئه و گناه بزرگ و خيانت عظيم را به ديگران كه آلتِ فعلى بيش نيستند، نسبت داده و خود را. مقرب الخاقان‌ [1] قرار دهند، اكنون كه تمام خيانتكاران خارج و داخل پشتيبانى از جنايات شاه مى‌كنند، اكنون كه از چهره‌هاى كريه آزاديخواهى و طرفدارى از حقوق بشر پرده برداشته شده، ملت مظلوم و بزرگ ايران بايد اعتصاب نموده در عزا بنشينند و رسماً روز پنجشنبه يازدهم شوال را روز عزا قرار دهند.

[1] نزديك به شاه.