پيام [به ملت ايران درباره كشتار وحشيانه 17 شهريور]

زمان: 18 شهريور 1357/ 6 شوال 1398

مكان: نجف‌

مناسبت: كشتار وحشيانه 17 شهريور (جمعه خونين)

مخاطب: ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

ملت شريف و شجاع ايران‌

بار ديگر شاه با دستور حكومت نظامى در تهران و ساير شهرستانهاى بزرگ ايران، ثابت كرد كه پايگاهى در ميان ملت ندارد. اعلام حكومت نظامى در محيطى آرام- به اقرار راديو و مطبوعات ايران كه راهپيمايى با كمال آرامش در آن انجام مى‌گرفت- نه تنها قانونى نيست بلكه جرم است و دستور دهنده آن مجرم. شاه براى به رگبار بستن مردم بى‌دفاع و مظلوم هيچ بهانه‌اى را بهتر از حكومت نظامى نديد. روزهاى اخير، تهران و ساير شهرستانهاى مهم ايران براى اظهار مظلوميت و مخالفت با مجرمى كه 35 سال بر مقدرات آنان سلطه دارد و جنايات و خيانتهاى او در كشور و مخالفتهاى او با قانون اساسى واضح است، شاهد راهپيماييهاى آرام بود. اظهار مخالفت با مجرمى كه تمام هستى ملت را به باد داده است، از طرف كسانى بود كه در حد عالى شعور سياسى و دينى بودند؛ به طورى كه حاضر شدند ارتش را گلباران كنند ولى «دولت آشتى ملى»، آنان را به عنوان شعار بر خلاف قانون اساسى، محكوم نمود؛ و حال آنكه شعار آنان بر ضد قانون اساسى شكن- يعنى شاه- بود. شعار بر ضد رژيم تحميلى غير قانونى بود، اظهار مظلوميت بود ولى واقعيت اين است كه شاه مى‌خواهد انتقام خود را از ملت بى‌دفاع بگيرد، و با صحنه‌سازيهاى مبتذل، ملت بى‌دفاع را به مسلسل ببندد و نفسها را به خيال باطل خودش در سينه خفه گرداند ولى ديگر دير شده است و ملت مظلوم و بيدار ايران آگاه گرديده‌اند. من هنوز اطلاع دقيقى از كشتگان و مجروحان در سراسر ايران ندارم؛ ولى خبرگزاريها تعداد كشتگان را به صدها نفر گزارش داده‌اند و خبرهايى از ايران، اين‌