پس از اهداى سلام و تحيت؛ مرقوم شريف واصل، سلامت و سعادت جنابعالى را از خداوند تعالى خواستار [م]. بحمد اللَّه تعالى شما پيشتازان نهضت اسلامى به وظايف خطير خود عمل كرده و مىكنيد و مايه سرفرازى حوزههاى علميه هستيد و قطع عذر كسانى كه در اين موقع خطير يا با سكوت از زير بار مسئوليت شانه خالى كرده يا علاوه امر به سكوت هم مىكنند، نمودهايد. هنيئاً لكم [2]
من الآن كه اشتغال به اين مكتوب دارم، براى قم و ساير بلاد نگرانم؛ و نمىدانم با يك رژيم مبتلا به جنون عصبى [3] بايد چه كرد. اخبار قم تا اين ساعت موجب نگرانى است و عاقبت را نمىتوانم درست حدس بزنم؛ ولى از جهتى خطر و از جهتى اميدبخش است. از جنابعالى اميد دعاى خير دارم. و السلام عليكم و رحمة الله.
روح اللَّه الموسوي الخمينى
[1] تاريخ وصول نامه، بنا به نقل مخاطب آن (آقاى محمد يزدى) 2 رجب 1398 بوده است.