پيام [به انجمن‌هاى اسلامى دانشجويان در اروپا (وظايف روشنفكران مسلمان)]

زمان: 24 بهمن 1356/ 5 ربيع الاول 1398

مكان: نجف‌

موضوع: وظايف روشنفكران مسلمان‌

مخاطب: اتحاديه انجمنهاى اسلامى دانشجويان در اروپا

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

اتحاديه انجمنهاى اسلامى دانشجويان در اروپا- ايّدهم اللَّه تعالى‌

مرقوم محترم ضميمه گزارشات جلسه سال گذشته و تصميمات سال آينده واصل و موجب تقدير گرديد. در اين سال كه در عين خونين بودن و مواجه شدن ملت ايران با سخت ترين وحشيگريهاى قرون وسطايى رژيم منحط پهلوى، نمودهاى بارزى از ضعف و سستى پايه‌هاى لرزان حكومت طاغوتى به چشم مى‌خورد، به هم پيوستگى قشرهاى بيدار ملت و طبقات مختلف از روحانى تا دانشگاهى، از خطيب تا نويسنده، از بازارى تا كارگر و دهقان چنان لرزه بر اندام رژيم افكنده؛ و چنان بر اعصاب شاه خائن فشار آورده و ضربه زده كه با حمله‌هاى سبعُانه به ملتى كه سلاحش اسلام و پناهش قرآن مجيد و شعارش كلمه توحيد است، و به حوزه علميه قم كه دژ محكم وحى و عدالت و ملجأ مسلمين عدالت‌خواه است، و به مردم مسْلم محترم قم كه هماره سرباز فداكار اسلام و پشتيبان مكتب قرآن است، و بالاخره با حمله به فرهنگ نجاتبخش شيعه، خواست به فشار و حمله عصبى تخفيف دهد.

مفتضح ترين حركات مذبوحانه، بوقهاى تبليغاتى و تظاهرات ساختگى است از عده‌اى سازمانى و نفع طلب؛ و افرادى كه مجبور به شركت شده‌اند در حالى كه در بوق راديويى به صراحت اعتراف كردند كه در تظاهرات شش بهمن بيش از يك ششم از دعوت‌شده‌ها شركت نكردند؛ در صورتى كه همه مى‌دانند كه اين دعوى جز لاف و گزافه گويى نيست و در بين ملت مسْلم كسى موافق ندارد و نمى‌تواند داشته باشد.