نامه [تشكر به آقاى جلال الدين فارسى (شهادت سيد مصطفى)]

زمان: 13 آبان 1356/ 21 ذى القعدة 1397

ان: نجف‌

موضوع: پاسخ تسليت شهادت آقا مصطفى خمينى‌

مخاطب: فارسى، جلال الدين- لبنان‌

21 ذى القعدة 97

جناب آقاى جلال الدين فارسى- حفظه اللَّه تعالى‌

مرقوم شريف كه متضمن عواطف كريمه و تسليت در اين واقعه بود، موجب تشكر گرديد. سلامت و سعادت جنابعالى را از خداوند تعالى خواستارم. من اميد داشتم كه اين مرحوم، شخص خدمتگزار و سودمند براى اسلام و مسلمين باشد؛ ولى لا رادَّ لِقَضائِهِ‌ [1] و إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ. [2]

بحمد اللَّه تعالى طبقات مسلمين خصوصاً در ايران، به جنبشْ آگاهانه گراييده‌اند و به هيچ وجه قائم به شخص يا اشخاص نيست، و اميد است بزودى به نتيجه مطلوبه، كه اجراى احكام الهى و كوتاهى دست جباران و مُترَفين است برسد؛ و به بركت نويسندگان آگاه و دلسوز، انحرافات مشهوده از ميان برخيزد و ملتها، خصوصْ ملت ايران، حكومت حق و عدالت اسلامى را مشاهده كنند. «انّه قريبٌ مجيب». از زحمات جنابعالى براى سامان دادن به جنگزدگان متشكرم؛ و اگر از من تأييدى بخواهيد كيفيت آن را مرقوم داريد تا ان شاء اللَّه- مع الامكان- عمل شود. و السلام عليكم و رحمة اللَّه.

روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[1] قضاى او را هيچ برگرداننده‌اى نيست.

[2] بخشى از آيه 6 سوره عنكبوت: «همانا خداوند از عالميان بى‌نياز است».