خويش، امريكاى جهانخوار، مى‌گذارند.

مسلمانان نمى‌دانند اين درد را به كجا ببرند كه آل سعود و «خادم الحرمين» به اسرائيل اطمينان مى‌دهد كه ما اسلحه خودمان را عليه شما به كار نمى‌بريم! و براى اثبات حرف خود با ايران قطع رابطه مى‌كنند. واقعاً چقدر بايد رابطه سران كشورهاى اسلامى با صهيونيستها گرم و صميمى شود تا در كنفرانس سران كشورهاى اسلامى مبارزه صورى و ظاهرى هم با اسرائيل از دستور كار آنان و جلسات آنان خارج شود. اگر اينها يك جو غيرت و حميت اسلامى و عربى داشتند، حاضر به يك چنين معامله كثيف سياسى و خودفروشى و وطن فروشى نمى‌شدند.

آيا اين حركات براى جهان اسلام شرم‌آور نيست؟ و تماشاچى شدن گناه و جرم نمى‌باشد؟ آيا از مسلمانان كسى نيست تا بپاخيزد و اين همه ننگ و عار را تحمل نكند؟

راستى ما بايد بنشينيم تا سران كشورهاى اسلامى احساسات يك ميليارد مسلمان را ناديده بگيرند و صحه بر آن همه فجايع صهيونيستها بگذارند، و دوباره مصر و امثال آن را به صحنه بياورند؟ حال، مسلمانان باور مى‌كنند كه زائران ايرانى براى اشغال خانه خدا و حرم پيامبر قيام كرده‌اند و مى‌خواستند كعبه را دزديده به قم ببرند! اگر مسلمانان جهان باور كرده‌اند كه سران آنها دشمنان واقعى امريكا و شوروى و اسرائيل هستند، تبليغات آنان هم در مورد ما را باور مى‌كنند.

البته ما اين واقعيت و حقيقت را در سياست خارجى و بين الملل اسلامى‌مان بارها اعلام نموده‌ايم كه درصدد گسترش نفوذ اسلام در جهان و كم كردن سلطه جهانخواران بوده و هستيم. حال اگر نوكران امريكا نام اين سياست را توسعه طلبى و تفكر تشكيل امپراتورى بزرگ مى‌گذارند، از آن باكى نداريم و استقبال مى‌كنيم. ما درصدد خشكانيدن ريشه‌هاى فاسد صهيونيزم، سرمايه دارى و كمونيزم در جهان هستيم. ما تصميم گرفته‌ايم، به لطف و عنايت خداوند بزرگ، نظامهايى را كه بر اين سه پايه استوار گرديده‌اند نابود كنيم؛ و نظام اسلام رسول اللَّه- صلى اللَّه عليه و آله و سلم- را در جهان استكبار ترويج نماييم. و دير يا زود ملتهاى دربند شاهد آن خواهند بود. ما با تمام وجود