اين ضيافت، همه‌اش ترك است؛ ترك شهوات از قبيل خوردنيها، نوشيدنيها و جهات ديگرى كه شهوات انسان اقتضا مى‌كند. خداوند دعوت كرده است ما را به اينكه شما بايد وارد بشويد در اين ميهمانخانه و اين ضيافت هم جز ترك، چيزى نيست؛ ترك هواها، ترك خوديها، ترك منيها، منيتها. اينها همه در اين ميهمانخانه است و ما بايد حساب كنيم ببينيم كه آيا وارد شديم در اين ميهمانخانه يا اصلًا، وارد نشديم، راهمان دادند به اين ضيافتخانه يا نه، استفاده كرديم از اين ضيافت الهى يا نه. البته حساب امثال من با كرام الكاتبين است. اما من به شما آقايان و به هر كس كه اين كلمات مى‌رسد و خصوصاً، طبقه جوان عرض مى‌كنم كه آيا در اين مهمانخانه رفتيد؟ استفاده كرديد؟ از شهوات خصوصاً شهوات معنوى چشم پوشيديد؟ يا اينكه مثل من هستيد؟

جوانها متوجه باشند كه در جوانى مى‌شود اصلاح كند انسان خودش را. هر مقدارى انسان سنش زيادتر مى‌شود، اقبالش به دنيا بيشتر مى‌شود. جوانها نزديكترند به ملكوت. پيرها هر چه مى‌گذرد، هر چه بر عمرشان مى‌گذرد، هى اضافه مى‌شود يك چيزهايى كه آنها را از خدا دور مى‌كند. شماها در فكر باشيد كه اگر از اين ضيافت درست بيرون آمديد آن وقت عيد داريد. عيد مال كسى است كه در اين ضيافت راه يافته باشد استفاده كرده باشد از اين ضيافت. همان طورى كه شهوات ظاهرى را بايد ترك بكند، از شهوات باطنى كه بالاترين سد راه است براى انسان، بايد از اينها جلوگيرى كند. تمام اين مفاسدى كه در عالم حاصل مى‌شود، براى اين است كه در اين ضيافت وارد نشده‌اند يا اگر وارد شده‌اند استفاده نكرده‌اند. خطاب به همه مردم است، همه دعوت شديد به ضيافت اللَّه، همه مهمان خدا هستيد و مهمانى به ترك است. اگر ذره‌اى هواى نفس در انسان باشد، اين به مهمانى وارد نشده است يا اگر وارد شده است استفاده نكرده است. تمام اين جار و جنجالهايى كه در دنيا مى‌بينيد براى اين است كه استفاده از اين ضيافت نكرده‌اند، در اين مهمانى وارد نشده‌اند، دعوت خدا را قبول نكرده‌اند.

كوشش كنيد كه اين دعوت را لبيك بگوييد، راه به شما بدهند در اينجا و اگر چنانچه راه يافتيد مسائل حل است. اينكه مسائل ما حل نمى‌شود، براى اينكه در ضيافت خدا