پيام [به ملت ايران در هفته دفاع مقدس (تجليل از خانواده‌هاى شهدا و ايثارگران)]

زمان: 1 مهر 1367/ 11 صفر 1409

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: تجليل از خانواده‌هاى شهدا و ايثارگران‌

مناسبت: هفته دفاع مقدس‌

مخاطب: خانواده شهدا، اسيران، جانبازان و ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

خداوندا، همه چيز تويى؛ و غير از تو همه هيچ. خداوندا، تو عزيزى؛ و غير از تو همه ذليل. خداوندا، تو غنى‌اى؛ و غير از تو همه فقير. هفته جنگ امسال حال و هواى ديگرى دارد. پس از سالها دفاع مقدس، يارى دين خدا صورت ديگرى به خود گرفته است.

آمادگى جنگى ضرورت بيشترى يافته است. و دشمنان خدا و خلق خدا آنى غافل نيستند، و در كمين نشسته‌اند تا آنچه را خدايى است نابود كنند. خانواده‌هاى شهدا، تا هميشه تاريخ اين مشعلداران راه اوليا، افتخار روشنايى طرق الى اللَّه را به عهده گرفته‌اند.

مجروحين و معلولينْ خود چراغ هدايتى شده‌اند كه در گوشه گوشه اين مرز و بوم به دين باوران راه رسيدن به سعادت آخرت را نشان مى‌دهند: راه رسيدن به خداى كعبه را. اسرا در چنگال دژخيمانْ خود سرود آزادى‌اند، و احرار جهان آنان را زمزمه مى‌كنند.

مفقودين عزيز محور درياى بيكران خداوندى‌اند؛ و فقراى ذاتى دنياى دون در حسرت مقام والايشان در حيرتند. از شهدا كه نمى‌شود چيزى گفت. شهدا شمع محفل دوستانند.

شهدا در قهقهه مستانه‌شان و در شادى وصولشان‌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ‌ [1] اند؛ و از «نفوس مطمئنه‌اى» هستند كه مورد خطاب‌ فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي‌ [2] پروردگارند. اينجا صحبت عشق است و عشق؛ و قلم در ترسيمش بر خود مى‌شكافد. و السلام.

روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[1] بخشى از آيه 169 سوره آل عمران: «نزد پروردگارشان متنعم خواهند بود»

[2] سوره فجر، آيات 29 و 30: «در صف بندگان خاص من درآى، و در بهشت رضوان من داخل شو»