پيام [به ملت ايران (تجليل و تكريم از شهدا، جانبازان و اسرا)]

زمان: 20 مرداد 1365/ 5 ذى الحجه 1406

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: تجليل و تكريم شهدا، جانبازان، اسرا و مفقودين‌

مخاطب: ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ‌ [1] اگر نبود در شأن و عظمت شهداى معظم فى سبيل اللَّه جز اين آيه كريمه، كه با قلم قدرت غيب بر قلب مبارك نورانى سيد رسل- صلى اللَّه عليه و آله و سلم- نگاشته و پس از تنزل مراحلى به ما خاكيان صورت كتبى آن رسيده است، كافى بود كه قلمهاى ملكوتى و مُلكى شكسته شود و قلبهاى ماوراى اصفياء اللَّه از جَولان در حول آن فرو بسته شود. ما خاكيان محجوب يا افلاكيان چه دانيم كه اين «ارتزاق عند رب الشهدا» چى است. چه بسا مقامى باشد كه خاص مقربان درگاه او جل و علا و وارستگان از خود و ملك هستى باشد.

پس مثل منِ وابسته به علايق و وامانده از حقايق چه گويم و چه نويسم، كه خاموشى بهتر و شكستن قلم اولى‌ است.

بارالها، تو واقفى بر اسرار و غير تو چه داند و چه تواند و چه سان از عهده شكر نعمتهايى كه به ملت عزيز ما عطا فرموده‌اى به در آيد. ما از عهده شكر شهداى گرانقدر و شهيدان زنده عزيز و اسرا و مفقودين معظم و بازماندگان و وابستگان به آنان و بالجمله ملت بزرگوار نيز نخواهيم برآمد. پس، تو كه شكور و غفورى به همه آنان از الطاف خفيه خود مرحمتى فرما؛ و درى از معارف الهيه بر روى همگان بگشا؛ و به شهداى گرانقدر

[1] سوره آل عمران، آيه 169: «آنانى را كه در راه خدا كشته شدند مرده مپنداريد، آنها زنده‌هايى هستند كه نزد پروردگارشان روزى دارند».