نامه [به آقاى سيد محمد رضا سعيدى (لزوم صبر و استقامت در ناگواريها)]
زمان: 28 اسفند 1344/ 26 ذى القعدة 1385
مكان: نجف
موضوع: صبر و استقامت در مقابل مشكلات و ناگواريها
مخاطب: سعيدى، سيد محمد رضا
بسمه تعالى
به عرض مىرساند، مرقوم شريف كه حاكى از سلامت مزاج محترم بود، موجب تشكر گرديد. شرحى راجع به اوضاع [داده و] اظهار نگرانى نموده بوديد. با آنكه حق با شماست، لكن اگر انسان در اين اوضاع و احوال قيام به وظيفه كند و موفق به خدمت شود، نگرانى ندارد. نگرانى آنجاست كه به خدمت قيام نكند و از وظيفه- خداى نخواسته- شانه خالى كند. اميد است ان شاء اللَّه خداوند تعالى به امثال جنابعالى توفيق عنايت فرمايد كه در مقابل همه ناراحتيها و ناگواريها محكم بايستيد و از پيشامدها- هر چه باشد- مأيوس نشويد. خداوند تعالى با شماست، و با عمل به وظيفه تأييد خواهد فرمود. و برفرض شكست صورى، فتح نهايى با اهل تقوا و عامل به وظيفه است. اين ارعاد و ابراق [1] و فتح باب ظلم حاكى از ضعف است: و إِنَّمَا يَحتَاجُ إِلَى الظُّلمِ الضعيفُ [2]. جنابعالى در امور جاريه نگران نباشيد و ضعف به خودتان راه ندهيد. ان شاء اللَّه اين امور موقتى است و امَد آن سر خواهد آمد. اما راجع به مسائلى كه مرقوم شده بود راجع به راديو، در صورتى كه به هيچ وجه استفاده محرّم از آن نشود، خريد و فروشش جايز است؛ و اما استفادههاى محلله مانع ندارد. راجع به ريش، به همان احتياط باقى هستم. راجع به دولت، مالك مىدانم. و اگر مطالبى از اين جانب مسموع شد، بىمراجعه به خود من قبول نفرماييد؛ چون اخيراً گويا افتراهايى بسته مىشود، و اين آخرين دشمنى است. از جنابعالى رجاى دعاى خير دارم. و السلام عليكم.