نامه [به يكى از افاضل حوزه علميه قم و اظهار نگرانى از وضع حوزه‌]

زمان: آذر يا دى ماه 1344/ رجب يا شعبان 1385 [1]

مكان: نجف‌

موضوع: اظهار نگرانى از وضع حوزه علميه قم‌

مخاطب: يكى از افاضل حوزه علميه قم‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

به عرض عالى مى‌رساند، مرقوم شريف كه حاكى از سلامت مزاج محترم بود، موجب تشكر گرديد. سلامت و توفيق جنابعالى را خواستار است. حالت اين جانب بحمد اللَّه بد نيست لكن براى حوزه علميه قم نگران هستم. خوف آن است كه اگر غيبت اين جانب طولانى شود، آقايان فضلا تزلزلى پيدا كنند. از خداوند اصلاح امور را خواستارم.

جنابعالى به حضرات افاضل- أيّدهم اللَّه تعالى- تذكر دهيد كه اين جانب كمال ميل دارم كه در بين آنها باشم و در شادى و غم آنها شريك باشم. فضلا و اعلام قم، كه حقاً وفادارى خود را اثبات فرمودند، مايه اميد اين جانب مى‌باشند و چشم من به وجود آنها روشن است. در اولْ وقتِ رفعِ منع، به خواست خداوند تعالى، خود را در بين آنها خواهم ديد.

مطلب ديگر كه لازم است جنابعالى به هر وسيله كه صلاح مى‌دانيد ابلاغ فرماييد در قم و تهران و جاهاى ديگر، قضيه عدم وصول تلگرافات است از ايران. روز اول و دوم ورود، مقدارى تلگراف واصل شد الّا نادرى كه يا آدرسْ مجهول بود يا امضا معلوم نبود؛ پس از آن، ناگهان نامه و تلگراف قطع شد و معلوم شد جلوگيرى شده است. از بعضى شهرستانها هم خبر منع رسيد. ممكن است منظور آنها اين باشد كه ايجاد نگرانى نمايند. جنابعالى و ساير موالى محترم اين نكته را تذكر دهيد و ابلاغ فرماييد كه تلگرافات‌

[1] كتاب هفت هزار روز، ج 1، ص 208، تاريخ نامه را دى ماه 1343 ذكر كرده است.