نامه [به آقاى سيد محمد رضا سعيدى (لزوم براندازى سلسله پهلوى)]

زمان: 14 آبان 1347/ 13 شعبان 1388

مكان: نجف‌

موضوع: لزوم براندازى سلسله پهلوى و قيام به وظيفه‌

مخاطب: سعيدى، سيد محمد رضا

بسمه تعالى‌

خدمت جناب مستطاب سيد الاعلام و ثقة الاسلام آقاى سعيدى- دامت افاضاته‌

مرقوم شريف واصل، سلامت و توفيق جنابعالى را از خداوند تعالى خواستار است. راجع به مساجد قبلًا هم مطلع شده بودم، حتى گفته شد كه براى مسجد سيد عزيز اللَّه‌ [1] هم تعيين شده است، ولى صحت آن را نمى‌دانم. در هر صورت سنگرها را حتى الامكان نبايد از دست داد و قيام به وظايف به مقدار امكان لازم است، و اگر كوتاهى در آن نكنيم باكى نيست؛ فرضاً با شكست ظاهرى مواجه شويم لكن رضاى خداى تعالى را اگر موفق شويم جلب كنيم، امور ديگر سهل است. اين جانب لحظات آخر عمر را مى‌گذرانم و از اوضاع عمومى و خصوص حوزه‌هاى علميه نگران و نمى‌دانم با آن تندرويهاى آنها و اين سهل انگارى ماها امر به كجا منجر مى‌شود؟ «

وَ الَّذى يُوجِبُ التَّسْكين فى الجمله: انَّ لِلْبَيْتِ رَبّاً»

[2] و اين رشته بحمد اللَّه گسستنى نيست، هر چه باريك شود. شما طبقه جوان مأيوس نباشيد و با اراده و عزم راسخ مهياى خدمت و فرصت باشيد. سلف صالح ما- رضوان اللَّه عليهم- فرصت عجيبى را در موقع رفتن سلف خبيث از دست دادند [3] و پس از آن هم فرصتهايى بود و از دست رفت تا اين مصيبتها پيش آمد. و تا اين شجره خبيثه برپاست اميد خيرى نيست. از خداوند تعالى اصلاح حال عموم مسلمين و خصوص حوزه‌هاى دينيه و بيدارى آنها را خواهانم. از جنابعالى اميد دعاى خير دارم. و السلام عليكم.

13 شعبان 88- روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[1] يكى از مساجد بزرگ و معروف تهران. اشاره به اقدام سازمان اوقاف رژيم شاه در نظارت بر مساجد.

[2] آنچه اجمالًا باعث آرامش مى‌شود اينكه: «خانه كعبه را صاحبى است». بحار الأنوار، ج 15، ص 145.

[3] روحانيونى كه از فرصت اخراج رضا خان (سلف خبيث) در شهريور 1320 بهره‌بردارى نكردند.