به عرض مىرساند، مرقوم شريف كه حاكى از سلامت مزاج محترم و حاوى تفقد از اين جانب بود موجب تشكر گرديد. سلامت و توفيق جنابعالى را از خداوند تعالى خواستار است. پايدارى فضلاى محترم حوزه علميه قم و صبر بر شدايد طبقه جوان موجب كمال اميدوارى به بقاى عظمت آنهاست.
قيام مردان حق از اعصار قبل از اسلام و از بدو اسلام توأم با مشكلات عظيمه بوده است كه گرفتاريهاى شما آقايان محترم و فشارهاى دستگاه جبار در قبال آنها سهل است؛ مع ذلك با ملاحظه ظروف و مشكلات داخل و خارج بايد از اين پايدارى تشكر كنم. با اطمينان نفس به شما آقايان محترم وعده فرج قريب مىدهم، چه عمر من در اين آخر وقت به آن برسد يا نه.
آتشى كه در كانون سينهها و قلبها روشن شده است، خاموش شدنى نيست يا لا اقل به اين زودى خاموش نخواهد شد و ممكن است شماها شاهد انفجار عظيم آن باشيد.
[1] در صحيفه نور (دوره 22 جلدى)، ج 22، ص 75 تاريخ نامه 26 فروردين 1346 قيد شده است كه با توجه به درج تاريخ 4 ذى الحجه 87 در نسخه خطى، تاريخ 14 اسفند 1346 صحيح است.