پيدا شد كه تظاهرات به طورى بود كه سابقه نداشت، و اين از هنر اسلام است و هنر ملت ايران. هنر اسلام؛ كه بعد از اين همه فشارها و بعد از اين همه ارعابها و بعد از اين همه تهديدها و بعد از آن همه تبليغات، بعد از چندين سال زحمت و جور، زحمت و اذيت يكدفعه تمام ايران در يك روز براى يك دعوت يك فرد- فرد عزيز- اين طور در خيابانها ريختند. اين از طرفى هنر اسلام است، اسلام اين طور مردم را متحول كرده است كه ترس را از دلها برده است و جانها را الهى كرده است و روحها را روحانى كرده است كه بچه‌هاى كوچكشان را مى‌آورند كفن مى‌پوشانند و مى‌گويند براى شهادت آمديم.

اين در تاريخ دنيا هيچ سابقه ندارد؛ تمام تاريخ دنيا را شما بگرديد اين را پيدا نمى‌كنيد كه با اين وضع، با اين كيفيت، با اين ارعاب و ترساندنهاى مردم و با اين بمباران كردن مناطق- حتى تهران- اين طور مردم بريزند بيرون كه نتواند ديگر كسى بگويد كه مردم جنگ نمى‌خواهند! مردم جنگ نمى‌خواهند، اما دفاع دارند. اين «جنگ جنگ تا پيروزى» كه مردم مى‌گويند. اين جنگ دفاعى است. و الّا ابتداءً كه اگر اين مسائل نبود، ايران به هيچ جا نظر نداشت، الآن هم ندارد.

راهپيمايى روز قدس، ضربه به ابرقدرتها

تجربه‌هايى كه كردند خارجيها، آنهايى كه بى‌اطلاع بودند از اسلام، آنهايى كه بى‌اطلاع بودند از قدرت اسلام و هنر اسلام، آنها در حجاب بودند و نمى‌دانستند- حالا هم هستند- لكن يك پرده‌اى برداشته شد از اين حجاب. الآن سرتا ته دنيا همه ابرقدرتها مى‌دانند قضيه چى هست. همه اين تبليغات هم كه دارند مى‌كنند، همه براى اين است كه، مى‌دانند قضيه چه قضيه بزرگى بوده است و بايد چه جورى با آن مقابله كرد، ابتدايش با اينكه سكوت كنند. اين سكوت نه اين است كه ندانند، آنهايى كه بايد بدانند مى‌دانند، سرانى كه در دنيا هستند، ابرقدرتها، آنها مى‌دانند، خبرگزاريهايى كه اينجا دارند، مسائل را آن طورى كه هست اطلاع مى‌دهند، لكن يك وضع ديگرى هم براى تبليغاتى درست مى‌كنند، نه اينكه ندانند، مسائل را مى‌دانند. مى‌دانند كه بعد از اين همه تبليغاتى كه‌