سخنرانى [در جمع مسئولان وزارت آموزش و پرورش (رابطه تعليم و تهذيب)]

زمان: صبح 28 اسفند 1363/ 26 جمادى الثانى 1405

مكان: تهران، حسينيه جماران‌

موضوع: رابطه تعليم و تهذيب‌

حضار: اكرمى (وزير آموزش و پرورش)، معاونان اين وزارتخانه و مسئول نهضت سوادآموزى‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

مقدم بودن تزكيه بر دانش‌

اين كه گفتيد دانش‌آموزان، هم به جبهه مى‌روند و هم مشغول تحصيل هستند، مورد تشكر است. من به همه آنان دعا مى‌كنم. همه بايد در جنگ وارد باشيم، ولى مسأله مهم در آموزش و پرورش با هم است، و الّا آموزشِ تنها فايده‌اى ندارد و گاهى هم مضر است. مقدار صدمه‌اى كه ايران از متفكرين و متجددين فرنگ رفته خورده است، از هيچ كس نخورده است، و اين براى آن بود كه، آنها آموزش داشتند ولى تهذيب و پرورش نداشتند. اساس كه تهذيب بود، درست نشده بود و هم آنان بودند كه بچه‌هاى ما را از ابتدا تا دانشگاه طورى تربيت مى‌كردند كه براى ملت و كشور مضر باشند و براى ديگران نافع.

بايد توجه كنيد كه دوره مدارس مهمتر از دانشگاه است، چرا كه رشد عقلى بچه‌ها در اين دوره شكل مى‌گيرد. بايد سعى كنيم تا كسانى كه فرزندان ما را فاسد بار مى‌آورند، به مدارس و دانشگاهها وارد نشوند و در اين امر مسامحه نبايد كرد. ممكن است الآن كارى نتوانند بكنند، ولى تا ده سال ديگر كارشان را انجام مى‌دهند. ما با آنان كه با اسلام دشمن‌اند مخالفيم و در مقابلشان مى‌ايستيم، ولى با كسانى كه با اسلام دشمنى ندارند و دنبال كار خودشان هستند كارى نداريم. مسأله ما اسلام و كشور اسلامى است. ما براى اسلام اين همه جوان داده‌ايم، لذا بايد نگذاريم خون آنان هدر رود. ما دانشمندى كه براى بشريت مضر است را مى‌خواهيم چه كنيم؟ امروز دنيا در آتش دانشِ دانشمندانِ‌