پيام [به خانواده‌هاى شهدا و ملت ايران (تجليل از شهيدان)]

زمان: 18 بهمن 1363/ 16 جمادى الاول 1405

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: تجليل از شهيدان‌

مخاطب: خانواده‌هاى معظم شهدا و ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

درود و رحمت خداوند متعال بر شهداى ارجمند و جانبازان عزيز، اين مهاجران الى اللَّه و رسوله كه بالاترين سرمايه‌اى كه خداوند به آنها امانت داده در راه پر ارزش والاترين ايده در طبق اخلاص گذاشته و تقديم محضر مقدسش كردند، و ارزشمندترين نظام را تا سرحد جان و توان پاسدارى كردند و دشمنان خدا را از ميهن اسلامى بيرون راندند. كدام هجرت به سوى خدا و رسول بالاتر و والاتر از اين هجرت است و كدام فداكارى ارزشمندتر از اين فداكارى و جانبازى است. و چه كس و چه شخصيت مى‌تواند ارزش اين سرمايه آميخته با معنويت و اخلاص را ارزيابى كند و عوض و اجر دهد، جز صاحب اصلى آن و مشترى والاى آن، كه فرموده: فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ‌ [1] اى شهداى بزرگ واى شهداى زنده عزيز، اگر نبود مجاهدات شما و برادران و خواهران بزرگوار شما در جبهه‌ها و پشت جبهه‌ها، كه با اخلاص خود عنايات خاص خداوند قادر را جلب نموديد، كدام قدرت و كدام ابزار جنگى مى‌توانست جمهورى اسلامى و كشور عزيز شما را از اين درياى مواج متلاطم، كه شرق و غرب و وابستگان به آنان دست به دست هم و بازو به بازوى يكديگر داده و در پى غرق آن كوشيدند و مى‌كوشند، نجات دهد. اين كوردلان از خدا بيخبر و عارى از معنويات نمى‌دانستند كه اين كشتى نوح است‌

[1] بخشى از آيه 100 سوره نساء: «وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ‌» كسى كه از خانه خود به قصد هجرت به سوى خدا و پيامبرش خارج شود و آن گاه مرگش فرا رسد، هر آينه اجر او بر خداوند است.