بيانات [در جمع اعضاى شوراي عالى قضايى (لزوم استقلال قوه قضاييه)]

زمان: صبح 2 دى 1363/ 29 ربيع الاول 1405

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: لزوم استقلال قوه قضاييه‌

حضار: اعضاى شوراي عالى قضايى: موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم (رئيس ديوان عالى كشور)- صانعى، يوسف (دادستان كل كشور)- مقتدايى- بجنوردى- مير محمدى‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

مطلبى كه من بايد به عموم مردم و بخصوص آنهايى كه در كارهاى كشور و مملكت دست دارند تذكر دهم، اين است كه قوه قضاييه قوه‌اى است مستقل، و معناى استقلالش اين است كه در صورتى كه حكمى از قضات صادر شد، هيچ كس حتى مجتهد، ديگر حق ندارد آن را نقض و يا در آن دخالت نمايد. و احدى حق دخالت در امر قضا را ندارد و دخالت كردن، خلاف شرع و جلوگيرى از حكم قضات هم بر خلاف شرع است.

و من به مردم عرض مى‌كنم كه افراد اين شورا را از سال‌هاى قبل مى‌شناسم و براى اين مقام صلاحيت دارند، و اگر دستور و حكمى از آنها صادر شد، هيچ فردى حق جَوّسازى، نه در روزنامه‌ها و نه در نطق‌ها و نه در بين مردم را ندارد. تضعيف قوّه قضاييه صلاح نيست و بايد قوّه قضاييه را تقويت نمود.

من باز عرض مى‌كنم كه استقلال قضايى معنايش اين است كه اگر قاضى حكمى كرد، احياناً رسيدگى به آن حكمْ مرجع دارد و غير از آن، هيچ كس حق دخالت ندارد. من اميدوارم كه آقايان در قوّه قضاييه موفق باشند كه به طور شايسته و با قدرت عمل كنند، و اميدوارم ملت و مجلس و دولت هم پشتيبان آنان باشد كه خداى نخواسته صدمه‌اى به آن وارد نشود.

و السلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته‌