پيام [به ملت ايران (تجليل از مقام و منزلت شهيدان)]

زمان: 6 شهريور 1362/ 19 ذى القعدة 1403

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: تجليل از مقام و منزلت شهيدان‌

مخاطب: ملت ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

شهادت در راه خداوند چيزى نيست كه بتوان آن را با سنجشهاى بشرى و انگيزه‌هاى عادى ارزيابى كرد. و شهيد در راه حق و هدف الهى را نتوان با ديدگاه امكانى به مقام والاى آن پى‌برد؛ كه ارزش عظيم آن معيارى الهى و مقام والاى اين ديدى ربوبى لازم دارد؛ و نه تنها دست ما خاك‌نشينان از آن و اين كوتاه است، كه افلاكيان نيز از راه يافتن به كنه آن عاجزند؛ چه كه آنها از مختصات انسان كامل است، و ملكوتيان با آن مقام اسرارآميز فاصله‌ها دارند. قلم اينجا رسيد و سر بشكست. و ما بازماندگان و عقب افتادگان در آرزوى آن و اين بايد روز شمارى كنيم، و حسرت شهادت و شهيد و شهيدپروران اين چنانى را، كه با ايثار ثمره حيات خود عاشقانه به اين شهيدان شاهد افتخار مى‌كنند، به گور بريم؛ و از شجاعتهاى بى‌نظير شهيدان و دوستان اسير و مفقودشان و آسيب ديدگان و اشتياق زايد الوصف اينان براى بازگشت به ميدان شهادت احساس خجلت و حقارت كنيم. زنان و مردان و كودكان نمونه‌اى كه در زير بمبارانها و از بستر بيمارستانها سرود شهادت سر مى‌دهند و با دست و پاى قطع شده بازگشت به جبهه‌هاى انسان‌ساز را آرزو مى‌كنند، فوق آنچه ما تصور مى‌كنيم و فلاسفه و عرفا به رشته تحرير در مى‌آورند و هنرمندان و نقاشان عرضه مى‌كنند، مى‌باشند.

آنچه آنان با قدمهاى علمى و استدلالى و عرفانى يافته‌اند، اينان با قدم عينى به آن رسيده‌اند و آنچه آنان در لابلاى كتابها و صحيفه‌ها جستجو كرده‌اند اينان در ميدان خون و شهادت در راه حق يافته‌اند.