نامه [به آقاى حسينعلى درستى ثانى (قبول هديه ايشان و اهداى دوباره آن)]

زمان: 1362 ه. ش/ 1404 ه. ق‌

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: قبول هديه يك رزمنده و اهداى دوباره آن‌

مخاطب: درستى ثانى، حسينعلى‌

[بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

سلام حضور رهبر گرامى امام امت، خمينى كبير، پس از تقديم سلام، سلامتى شما و پيروزى در كارها و طول عمر براى شما را از درگاه خداوند خواهان و خواستار مى‌باشم. اميدواريم كه به زودى راه بسته شده كربلا را به وسيله رزمندگان در جبهه‌هاى حق عليه باطل باز كنيم و به امامت شما در كربلا نماز جماعت بخوانيم، ان شاء اللَّه. اگر از احوالات فرزندان خويش، اين شيران روز و زاهدان شب خواسته باشيد، شكر، الحمد للَّه سالم و سلامت و به دعاگويى شما در اين سنگرها مشغول مى‌باشند، و از خداوند مى‌خواهند كه شما مرد آزاده و كوبنده ستمگران و يار ضعيفان، عمرتان طولانى تا انقلاب مهدى (عج)، حتى كنار مهدى (عج) باشد.

اى مظهر دين و عدالت، اى نايب بر حق امام زمان (عج)، مردم را از نقشه‌هاى جنايتكاران آگاه‌تر كن كه با اتحادى كه دارند، پرچم اسلام را در جهان برافراشته نگه دارند. من اين نامه را در سنگرى مستحكم برايتان مى‌نويسم كه همان مسجد يا نمازخانه مى‌باشد، كه كفار اين سنگر را ندارند. امام عزيز، اگر نتوانستم شما را ملاقات كنم، نامه من با شما ملاقات مى‌كند. من رزمنده كوچكى هستم كه از راه دور دست مبارك شما را مى‌بوسم. امام عزيز، دعا كنيد كه يا شهيد شوم يا راه كربلا را باز كنيم و با پيروزى به خانه برگرديم. تا زمانى كه اسلام اين جوانان را دارد، درخت اسلام از خون اين جوانان آبيارى مى‌شود. خداوند ان شاء اللَّه كه شما را تا انقلاب مهدى (عج) نگهدارد.

امام عزيز از شما خواهشى دارم كه نامه‌اى با دست خويش همراه يك عكس برايم بفرستيد؛ زيرا مى‌دانم كه شما قلب جوانى را نمى‌شكنيد؛ آرزوى ديدن شما را دارم؛ ولى نمى‌توانم شما را ببينم. قلب من از نامه‌اى كه برايم مى‌فرستيد شاد خواهد شد. ان شاء اللَّه كه ما رزمندگان با شما ديدار كنيم.

اى برادرانى كه نامه من به دست شما مى‌رسد، شما را به خداى بزرگ سوگند مى‌دهم، كه نامه مرا به‌