هر چه داريم از خداى تبارك و تعالى است و چيزى نداريم كه در راه او بدهيم، آنى كه از اوست، در راه او مى‌دهيم. همه از او هستيم، جوانان ما از او هست، اموال ما از اوست، همه چيز ما از اوست، و ما در راه او اين چيزها را فدا مى‌كنيم، و از خود اوست كه در راه او فدا مى‌شود. مطالب زياد است كه در اين محضر بايد عرض كنم و من قدرت بيان همه را ندارم. لكن بعض مسائل كه به نظر من در اين برهه زمان اهميت شايانى دارد، لازم است كه تذكراً عرض كنم.

ترسيم خطوط مختلف، راه جديد دشمنان‌

از شياطين غافل نباشيد. اين شياطين به هر چيزى كه مى‌توانند متشبث مى‌شوند و به هر راهى مى‌خواهند در دل اين ملت رخنه كنند. قضيه حمله نظامى آن قدرها مهم نيست، جوابش را بحمد اللَّه سلحشوران اسلام مى‌دهند و داده‌اند. رسانه‌هاى گروهى هم ديگر حرف‌هايشان تاثيرى ندارد در دنيا، براى اينكه معلوم شده است كه اينها چكاره‌اند و مسائل‌شان يك مسائلى است كه باور نمى‌كنند، نمى‌توانند بازى بدهند ملت‌هاى ما را. آنچه كه امروز آنها دست به آن زده‌اند قضيه ايجاد- به خيال خودشان- تفرقه است، مثلا مى‌گويند راه فلان مقام، خط فلان مقام چى است و خط فلان مقام هم مقابل اوست. دو مقامى كه هر دو و ساير مقامات همه با هم هستند و در همه چيزها با هم دوست و برادر هستند، و آنها خودشان مى‌دانند كه راهى جز همان راهى كه همه دارند ندارند، لكن ساده دل‌ها ممكن است كه گاهى باور كنند. راه فلان حوزه چى هست، راه فلان حوزه چى هست، راه فلان آقا چى هست، راه فلان آقا چى هست، راه روحانيون فلان قسم‌شان چى است، راه فلان قسم‌شان چى است. خطوط مختلفى آنها عرضه مى‌كنند و به مردم مى‌خواهند بباورانند كه يك همچو مسائلى هست در ايران و اينها هر كدام يك خط خاصى دارند، در صورتى كه مسأله اين طور نيست، هيچ خطى جز خط اسلام در ايران نيست و همه با هم در يك خط هستند. آقايانى كه در ماه محرم و صفر منبر مى‌روند وظايف زيادى در اين ابوابى كه ما الآن در آن هستيم دارند. يكى همين محكوم كردن‌