سخنرانى [در جمع ائمه جمعه سراسر كشور (اهميت نماز جمعه- وظايف ائمه جمعه)]

زمان: 22 مهر 1361/ 26 ذى الحجه 1402

مكان: تهران، حسينيه جماران‌

موضوع: اهميت نماز جمعه و بيان وظايف ائمه جمعه- مشكلات و گرفتاريهاى انقلاب‌

حضار: خامنه‌اى، سيد على (رئيس جمهور و امام جمعه تهران) و ائمه جمعه سراسر كشور

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

تلاش دشمنان در بى‌محتوا نمودن احكام اسلام‌

از بركات اين انقلاب و نهضت يكيش همين است كه ما آقايان را از نزديك خدمتشان مى‌رسيم. پيشتر هيچ وقت يك جلساتى كه همه آقايان و بزرگان و علما جمع بشوند، اتفاق نمى‌افتاد.

نماز جمعه و مساجد در صدر اول اسلام، يك وضعى داشت و بعد به تدريج، آن محتواى خودش را از دست داد. و در بين مسلمين، يك طايفه‌شان اصلًا اقامه جمعه نمى‌كردند و يك دسته‌اى هم كه اقامه جمعه مى‌كردند بى‌محتوا تقريباً بود؛ مسائل منحصر مى‌شد به يك چند جمله نصيحت و ختم مى‌شد. در صدر اسلام، مسجد و نماز جمعه يك ابزارى بود در دست كسانى كه مى‌خواستند فعاليت در امور كشورى بكنند. از مسجد همه اين مسائل بيرون مى‌رفت، شكل مى‌گرفت و نماز جمعه‌ها اين طور نبود. شما خطبه‌هايى [را] كه در نماز جمعه‌هاى آن وقت خوانده شده است ملاحظه مى‌فرماييد كه چه وضعى بوده است آن نماز جمعه‌ها و چه محتوايى داشته است. و مع الأسف، دستهاى خائنى از اول- تقريباً- به تدريج اين را از بين بردند، به طورى كه نماز جمعه اصلًا هيچ محتوا ديگر نداشت.

چنانچه حوزه‌هاى علميه هم يك بعدى بود. هى زحمت مى‌كشيدند، تحصيل مى‌كردند و چه، اما وضعش همين بود كه تحصيل علوم اسلامى آن هم؛ در فقه بيشتر ابوابش- تقريباً- منسى بود. چند بابش بود كه همه فكرها متمركز شده بود در همان چند