به حكومت ما فحش بدهد و به مجلس ما فحش بدهد يا به افراد فحش بدهد، پيش مردم، اينها معتبرتر مى‌شوند. و از آن طرف ديگران، منحرفين هر چه شما را بدگويى كنند برايتان بهتر است. مصيبت آن وقت بود كه از شما تعريف كنند. اگر چهار مرتبه امريكا، من آن اوايل مى‌گفتم اين را كه اينها نمى‌فهمند چطور اشخاص را زمين بزنند، چهار دفعه تعريف كنند از يك كسى، تعريف كنند از يك چيزى، وقتى تعريف كردند، مردم مى‌فهمند اين عيبى دارد كه اينها تعريف مى‌كنند از او، لكن خدا خواسته است كه اينها نفهمند. اگر چند مرتبه مردم ببينند كه در مجلس، آنهايى كه فرستادند در مجلس و همه را به ديانت مى‌شناسند، اينها رأيهايى مى‌دهند كه فقهاى شوراى نگهبان براى خاطر مخالفتش با اسلام رد مى‌كند، خوب، درشان شبهه پيدا مى‌شود. شما كارى بكنيد كه تحت تأثير هيچ كس، خودتان را از تمام مكاتب دنيا تبرئه كنيد و نصب العين شما اسلام و قرآن و احاديث اسلامى باشد؛ منتها چه احكام اوليه، چه گاهى احكام ثانويه. اگر اين طور بشود، شوراى نگهبان رد نمى‌كند ديگر. و من خوف اين را دارم كه يك مدتى كه شما گفتيد و آنها نپذيرفتند، مردم درشان شبهه پيدا بشود، چنانچه اين خوف براى دولت هست. اگر دولت همان مسير مردم را سير كند، اگر دولت با اين مردمى كه در صحنه بودند، چه از بازرگانانشان و چه از- عرض مى‌كنم كه- ديگر مردمشان و چه از كاسبهاى جزئشان، همه اينها- الّا نادرى‌ [1] كه هيچ وقت نبودند- اگر دولت كارى بكند كه اينها را يك وقتى همه را ناراضى كند، از حيث اينكه مالياتها را زياد كند بدون وجه، از حيث اينكه جرم براى تأخير ماليات بدون وجه، از اينكه جريمه براى يك مسائل قرار بدهد بدون وجه، و همين طور قضاتى كه در اطراف هستند، اگر خداى نخواسته، طريقشان را يك نحوى قرار بدهند كه مردم كم كم شك در اينها بكنند، آن روز است كه براى ما مصيبت پيش مى‌آيد؛ آن روز است كه نه جنگ مى‌تواند پيروز بشود و نه مجلس مى‌تواند موفق باشد و نه دولت؛ آن روز است كه بايد فاتحه را بخوانيم. شما آقايان بايد

[1] بعضى؛ تعدادِ اندكى.