مى‌دهد و نمى‌دانند كه آن چيزى كه كار را انجام مى‌دهد بازوى قوى افراد است. افراد كم با بازوان قوى و قلب مطمئن و قلب متوجه به خداى تبارك و تعالى و عشق به شهادت و عشق به لقاء اللَّه، اينهاست كه پيروزى مى‌آورد. پيروزى را شمشير نمى‌آورد، پيروزى را خون مى‌آورد. پيروزى را افراد و جمعيتهاى زياد نمى‌آورد، پيروزى را قدرت ايمان مى‌آورد.

ما اكْثَرَ الضَّجيجِ وَ اقَلَّ الحَجيجْ؛ [1]

حاجى خيلى مى‌رود به مكه، لكن آن كه حج الهى را بجا مى‌آورد، آن كم است. و سپاه پاسداران و بسيج و همه اينها، ارتشى و اينها، آن اقليتى هستند در جنگ و آن اقليتى هستند در نبرد كه‌ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ. [2]

تفاوتهاى ميان رزمندگان اسلام و دشمنانشان‌

فرق است ما بين ايده شماها و دشمنهاى شما؛ آنها براى قدرتمندى، براى نمايش قدرت، براى شيطان، با اسلام به جنگ برخاستند و شما براى خدا و براى رضاى او و براى قوّت دادن به اسلام و پياده كردن احكام اسلام به دفاع برخاستيد. شما مدافع از انسانهاى مظلوم در طول تاريخ هستيد. مدافعات شما از اسلام و پيروزى شما انحصار به پيروزى در ميدان ندارد. شما در تمام ابعاد پيروز هستيد و شما در تمام جهات معنوى و مادى پيروز هستيد و شما در طول تاريخ پيروز هستيد و پيروزى شما پشتوانه پيروزى مستضعفين جهان است در طول تاريخ. شمايى كه با آغوش باز و با روى گشاده به طرف اللَّه و به طرف لقاء اللَّه و به طرف شهادت مى‌رويد پيروز هستيد؛ چه در ميدان جنگ پيروز بشويد و مى‌شويد، و چه- خداى نخواسته- شكست بخوريد و نخواهيد خورد.

شما آن چيزى را كه همراه داريد دشمنان شما ضد او را همراه دارند؛ شما رضاى خدا را همراه داريد و آنها سخط [3] خدا را، شما ايمان را همراه داريد و آنها طرفدارى از كفر را، شما آرامش قلبى داريد و در اين جنگ با آرامش، با خاطر آسوده، با اين ايده كه اگر شهيد بشوم پيروزم و اگر پيروز بشوم هم پيروزم، شما اين را داريد و آنها از مرگ فرار

[1] چه بسيار است ناله و فرياد و چه اندك هستند حج‌گذاران. بحار الأنوار، ج 27، ص 30، ح 2

[2] سوره بقره، آيه 249: «چه بسيار باشد كه به يارى خدا گروهى اندك بر سپاهى فراوان پيروزى يافته‌اند»

[3] خشم، ناخشنودى.