در هر صورت ما خودمان بايد [تبليغ كنيم‌] همان طورى كه ايران خودش قيام كرد، ننشست كه يك قدرتى با او همراهى بكند، ننشست كه يك دسته از خارج بيايند همراهى بكنند، خودش كار خودش را انجام داد، و خودش بيرون كرد همه را و خودش جمهورى اسلامى را تا اينجا رسانده و خودش مى‌رساند تا آخر، ان شاء اللَّه.

قابل مقايسه نبودن جمهورى اسلامى با هيچ رژيمى‌

و ما وقتى مقايسه كنيم ما بين اين جمهورى تازه ولادت پيدا كرده سه ساله با انقلابات بيست ساله، سى ساله، شصت ساله، ما مى‌بينيم كه هيچ طرف مقايسه نيست. كشتارى كه در آن انقلابها شده است، ميليونها گاهى آدم كشته شده است، اختناقى كه بوده است تا حالا هم هست. شوروى تا حالا هم توى اختناق است، زندگى او به اين است كه با سرنيزه به مردم تحميل بكند. يك روز سرنيزه را بردارند ملتش اين طور نيست كه با او موافقند و ما هيچ اصلًا- بر خلاف همه انقلابات- ابداً هيچ اختناقى حالايش هم نيست، آن وقت هم نبوده. اصلًا، دروازه‌ها [باز] بود، هر كس هر چه دلش مى‌خواست مى‌گفت، هر روزنامه‌اى هر چه دلش مى‌خواست مى‌نوشت، هر كسى هر كارى مى‌خواست مى‌كرد.

اين همه تبليغات در خيابانها در ديوارها، در همه جا مى‌شد، تا آنجايى كه فهميدند كه اينها قضيه قضيه تبليغ نيست كه بخواهند تبليغ كنند و كارهايشان را انجام بدهند، قضيه قضيه براندازى است و قضيه قيام مسلحانه است كه قيام مسلحانه كردند. آن وقت در خارج مى‌گويند كه مردم را مى‌كشند، كدام مردم را كشتند؟ اين همه بود كه اينها وارد شدند در خيابانها و قيام مسلحانه كردند، باز يك مقدار محدود جزايشان را دادند و الّا كدام دولت است در عالم كه تحمل اين معنا را بكند كه قيام مسلحانه بكنند؟

اين مصر كه طرفدارش امريكا و نمى‌دانم اين هست، قيام مسلحانه‌اى در كار نبوده است. فقط همين است كه از اسلام مى‌ترسند، يعنى كه مى‌گويند اسلام، الآن چقدرها جمعيت را گرفتند، با اينكه اينها مى‌گويند اسلام. جاهاى ديگر هم همين طور، بدون اينكه قيام مسلحانه شده باشد، به قيام به اين طور چيزها، به اينكه شايد بكنند، بعد مى‌كنند، يا