سنجيد و هيچ زبانى نمى‌تواند از آن توصيف كند، لكن آنچه كه بالاتر از همه اينهاست، اين صداقت شما و اين اخلاص شما در بارگاه حق تعالى است. آنچه كه در نزد خدا ارزشش از همه بالاتر است، اين ايثار از روى اخلاص است. همان كه خداى تبارك و تعالى در سوره «هَلْ اتى‌» اهل بيت عصمت را به آن توصيف مى‌كند كه: يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ‌ ... [1] اطعامِ طعام چيزى نيست، آن هم يك قرص جو، آنكه اهميت دارد «على حبه» هست.

آنكه در پيشگاه حق تعالى ارزش دارد و هيچ بشرى نمى‌تواند آن را توصيف كند، اين اخلاص و محبتى است كه شما داريد. شما جان خودتان را فدا مى‌كنيد، و بسيار اشخاص هم هستند كه در راههاى انحرافى باز هم اين كار را مى‌كنند. صورت عمل، يك صورت است، لكن معنى دو و محتوا دو است، ميزان محتواى عمل است، نه صورت عمل. شمشير على بن ابي طالب- سلام اللَّه عليه- و فرود آوردن شمشير و به دشمن، آن شمشير را ضربه زدن و او را كشتن، اين امرى است كه در همه جا واقع مى‌شود و بسيارى از اشخاص اين عمل را كرده‌اند و مى‌كنند. ارزش به اينها نيست، ارزش به آن است كه در قلب على بن ابي طالب چه مى‌گذشته است و مرتبه اخلاص او چه اندازه بوده است.

قابل اندازه‌گيرى نبودن ارزش اخلاص‌

آن مرتبه اخلاص است كه يك ضربت را با عبادت ثقلين، عبادت جن و انس مقابل كرده است. [2] شما اين اخلاصتان و اين شهادت طلبى و اين ايثار براى خداست كه ارزش به شما داده است، و ارزش او را هيچ معيارى نمى‌تواند اندازه‌گيرى كند. عزيزان من، حفظ كنيد اين نعمت را؛ خداوند به شما يك همچو نعمتى داده است كه شما را با عنايت ذاتى خودش، با دست غيبى خودش متحول كرده است به يك انسانهاى خالص براى خود، و انسانهايى كه جان و هر چه دارند، در راه خدا ايثار مى‌كنند و إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‌ مِنَ‌

[1] سورة «دهر»، آية 8

[2] بحار الأنوار، ج 39، ص 1.