هست مى‌دانند چه خبر بود- همين حوزه‌هاى علميه با تمام ورشكستگى كه پيدا كرده بودند و توسرى كه از همه اطراف مى‌خوردند، مقاومت كردند و حفظ كردند، و همين خطبا باز اشخاصى بودند كه گاهى صحبت مى‌كردند و مسائل را يا به صراحت يا به كنايه، به مردم مى‌گفتند.

از اين به بعد كه هيچ عذرى، نه من دارم و نه شما و نه هيچ روحانى و نه هيچ نويسنده و نه هيچ گوينده. بايد ما براى ادامه اين فريضه الهى، براى ادامه اين انقلاب اسلامى و جمهورى اسلامى كوشش كنيم و كوششمان را افزون كنيم؛ براى اينكه آنها، مخالفين ما، مخالفين اسلام كوشش‌شان را هر روز افزون مى‌كنند، هر روز توطئه‌هايشان را زياد مى‌كنند. ما هم بايد در مقابل آنها هر روز كوششمان را، دفاع از حق و حقيقت را افزون كنيم.

زنده نگهداشتن محرّم و ذكر مصائب اهل بيت (ع)

بايد ماها و شماها در گفتارى كه داريم و خصوصاً در اين ماه محرّم و صفر، كه ماه بركات اسلامى است و ماه زنده ماندن اسلام است، بايد ما محرّم و صفر را زنده نگه داريم به ذكر مصائب اهل بيت- عليهم السلام- كه با ذكر مصائب اهل بيت- عليهم السلام- زنده مانده است اين مذهب تا حالا؛ با همان وضع سنتى، با همان وضع مرثيه سرايى و روضه‌خوانى. شياطين به گوش شما نگويند كه ما انقلاب كرديم، حالا بايد همان مسائل انقلاب را بگوييم و مسائلى كه در سابق بود حالا ديگر منسى بايد بشود؛ خير.

ما بايد حافظ اين سنتهاى اسلامى، حافظ اين دستجات مبارك اسلامى كه در عاشورا، در محرّم و صفر، در مواقع مقتضى به راه مى‌افتند، [باشيم؛] تأكيد كنيم كه بيشتر دنبالش باشند. محرّم و صفر است كه اسلام را نگه داشته است. فداكارى سيد الشهدا- سلام اللَّه عليه- است كه اسلام را براى ما زنده نگه داشته است؛ زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتى خودش از طرف روحانيون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق و از طرف توده‌هاى مردم با همان ترتيب سابق كه دستجات معظم و منظم، دستجات‌