زير چكمه سلاطين جور، به اسم عدالت، به اسم تمدن، به اسم انسان خواهى واقع بوده است. شما در كشورى آمديد كه بالفعل مظلومين ما مى‌خواستند از تحت فشار ظلم بيرون بيايند و خودشان استقلال و آزادى را تحصيل كنند؛ پس از سالهاى طولانى كه تحت فشار بودند و آزاد به هيچ وجه نبودند، و با اسم اسلام و با اسم ترقى، كشورشان به دست عمّال قدرتهاى بزرگ شرق و غرب پايمال شده است. هواهاى نفسانيه اين كسانى كه وابسته بودند به كشورهاى ابَرقدرت، مجال اينكه اين ملت ما يك نفس بكشد در آزادى ندادند. شما به كشورى آمديد كه قريب شصت هزار شهيد داد، و بيش از صد هزار معلول [دارد] و قرب به پنجاه هزار خانواده‌هاى بى‌سرپرست به جا گذاشت. در كشورى واقع شديد كه اين مصيبتها را داشته است. شما به كشورى آمديد كه بالفعل قريب يك ميليون و نيم آواره جنگى دارد كه آنها را از شهرهاى خودشان و منازل خودشان بيرون راندند، و همه انواع ظلم را بر اين ملت و بر اين آوارگان سزاوار دانستند.

و شما به كشورى آمديد كه ستمگرها به واسطه بستگى كه دارند به قدرتهاى بزرگ، وارد شدند در اين كشور از مرزهاى ما ناگهان گذشتند و بعض شهرهاى ما را به ظلم غصب كردند، و تمام جوانهاى ما را و كسانى كه در آن جبهه بودند يا كشتند و يا بعضيشان را به اسارت بردند. شما در كشورى آمديد كه ملت مظلوم ما به جرم اينكه مى‌خواهد به اسلام خدمت كند و به اسلام برگردد و دست قدرتهاى بزرگ را- كه بر خلاف موازين انسانى- اسلامى در اينجا به فعاليت مشغول بودند- قطع كند و حكومت جائر را از بين ببرد، و حكومت دلخواه خودش در اين كشور اقامه بكند و تحت لواى اسلام زندگى كند. و ابرقدرتها براى اينكه نمى‌خواهند ملتهاى اسلامى و دولتهاى اسلامى مجتمع بشوند، و مى‌ترسند از اينكه قريب يك ميليارد جمعيت اسلامى و مسلمين با هم باشند، و مى‌ترسند از اينكه همه اينها تحت لواى اسلام باشند، به ما از هر طرف حمله كردند؛ حمله نظامى، توطئه كودتا و اخيراً هم حمله نظامى به دست يك نفر سرسپرده به اسم صدام حسين. شما در كشورى وارد شديد كه مظلوم يا ظالم مقابل است؛ مقابل است با يك اشخاصى كه ظلم مى‌كنند و ستمگر هستند. شما اسم ملت عراق و ايران را نبايد ببريد. ملت ايران و عراق برادرند و هر