اعلاميه مشترك [آيات عظام به مناسبت سالگرد قيام 15 خرداد]

زمان: 15 خرداد 1343/ 24 محرّم 1384

مكان: قم‌

موضوع: اعلاميه مشترك آيات عظام به مناسبت سالگرد قيام 15 خرداد

مخاطب: علما و روحانيون و ديگر قشرهاى ملت مسلمان ايران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

إنَّا للَّهِ و إنَّا الَيهِ رَاجِعُونَ‌

وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ‌ [1]

يك سال از فاجعه خونين 12 محرّم 83 (15 خرداد 1342) گذشت. يك سال از مرگ فجيع عزيزان ملت سپرى شد. يك سال از بى‌خانمان شدن و بى‌سرپرست شدن يتيمان بى‌پدر و زنهاى بى‌شوهر و مادران داغديده گذشت. واقعه 15 خرداد ننگ بزرگى براى هيأت حاكمه به بار آورد. اين واقعه فراموش شدنى نيست. تاريخ آن را ضبط كرد. آيا ملت مسلمان چه جرمى مرتكب شده بود؟ زنها و اطفال صغير چه گناهى كرده بودند؟ چرا آنها را به مسلسل بستند؟ علماى اسلام و خطباى مذهبى چه جرمى داشتند؟ گناه آنها دفاع از حق بود؛ دفاع از قرآن كريم بود. به جرم نصايح مشفقانه و صلاح‌انديشى اهانت شدند، به حبس كشيده شدند، محصور گرديدند، مبتلا به مصايب شدند

علماى اسلام وظيفه دارند از احكام مسلّمه اسلام دفاع كنند، از استقلال ممالك اسلامى پشتيبانى نمايند، از ستمكاريها و ظلمها اظهار تنفر كنند، از پيمان با دشمنان اسلام و استقلال و ممالك اسلام اظهار انزجار كنند، از اسرائيل و عمال اسرائيل- دشمنان قرآن مجيد و اسلام و كشور- برائت جويند، از اعدامهاى بى‌جهت و تبعيدهاى دسته جمعى و محاكمات غير قانونى و محكوميتهاى بدون مجوز بيزارى جويند؛ و صلاح حال ملت و

[1] سوره شعراء، آيه 228.