نامه [به آقاى محمد تقى فلسفى (عزاى عمومى در نوروز سال 1342)]

زمان: اواخر اسفند 1341/ شوال 1382

مكان: قم‌

موضوع: اعلام عزاى عمومى در نوروز سال 1342 به مناسبت تحركات ضد دينى رژيم شاه‌

مخاطب: فلسفى، محمد تقى‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

به عرض عالى مى‌رساند، ان شاء اللَّه مزاج محترم خالى از كسالت است. تلگرافى به قزل‌قلعه‌ [1] كردم. پس از آنكه مخابره شد مژده بيرون آمدنتان را دادند. «ذهب العناء بقى الاجر» [2] تصميمى كه ما براى نوروز امسال گرفتيم به نظرم مؤثر و خوب است، لكن با اختلاف سليقه‌ها باز برخورد كرده. انصافاً ما براى كوبيده شدن خوب هستيم! در هر صورت به گمان بنده اگر جنابعالى و حضرت آيت اللَّه والد و آيت اللَّه آملى و آيت اللَّه آشتيانى اعلاميه [اى‌] به مضمون اعلاميه ما يا هر طور صلاح مى‌دانيد مشتركاً يا جداگانه انتشار دهيد مؤثر خواهد بود. البته بايد اسم وفات حضرت صادق- سلام اللَّه عليه- برده نشود و با صراحت نوشته شود براى صدماتى كه در اين سال به اسلام وارد شده است. اگر آقاى آشتيانى هم حاضر نشد بقيه كافى است و عمل دولت كه جديت دارد مذهب را به اسم حضرت صادق بكوبد، خنثى مى‌شود. چون شنيدم دولت هم چنين تظاهرى مى‌خواهد بكند. و السلام عليكم.

روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[1] زندان قزل‌قلعه تهران.

[2] درد و رنج گذشت و پاداش آن پايدار است.