بدان كه حرمت غيبت في الجمله اجماعى، بلكه از ضروريات فقه است. و از كبائر و موبقات است. و بحث در اطراف آن و مستثنيات آن از وظيفه اين اوراق خارج است. آنچه لازم است در اين مقام ذكر آن، تنبه دادن بر فساد اين سيّئه موبقه و تبعات آن است كه بلكه ان شاء اللّه با تفكر در آن بدان مبتلا نشويم، يا اگر خداى نخواسته شديم، بزودى رجوع كنيم، توبه كنيم و قلع ماده فساد آن را كرده نگذاريم با اين آلودگى و ابتلاى به اين كبيره ايمان كش از اين عالم منتقل شويم، كه از براى اين موبقه كبيره در عالم غيب و پس پرده ملكوت صورت مشوّه زشتى است كه علاوه بر بدى آن موجب رسوايى در ملأ اعلى و محضر انبياء مرسلين و ملائكه مقربين مىشود. صورت ملكوتى آن همان است كه خداوند تبارك و تعالى در كتاب كريمش اشاره به آن مىفرمايد و احاديث شريفه نيز صراحتا و اشارتا بيان آن را كردهاند. قال اللّه عزّ و جلّ: وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ.[1] فرمود: «غيبت نكند بعض شما بعضى را. آيا دوست دارد يكى از شما كه گوشت برادر خود را بخورد در صورتى كه مردار است؟ پس كراهت داريد او را البته.» ما غافليم از آنكه اعمال ما عينا با صورتهاى مناسبه با آنها در عالم ديگر به ما رجوع مىكند. نمىدانيم كه اين عمل صورت مردار خوردن است. صاحب اين عمل همان طور كه چون سگهاى درنده اعراض مردم را دريده و گوشت آنها را خورده، در جهنم نيز صورت ملكوتى اين عمل به او رجوع مىكند.
و في رواية أنّ رسول اللّه لمّا رجم الرّجل في الزّنا، قال رجل لصاحبه: هذا اقعص كما يقعص الكلب. فمرّ النّبىّ معهما بجيفة، فقال: انهشا منها. فقالا: يا رسول اللّه، ننهش جيفة! فقال: ما أصبتما من أخيكما أنتن من هذه. [2] «رسول خدا [صلّى اللّه عليه و آله] به واسطه زنا مردى را سنگسار فرمود. يكى از حضار به رفيقش گفت: «اين شخص در جايگاه خود كشته شد مثل سگ.» پس از آن پيغمبر [صلّى اللّه عليه و آله] با آن دو نفر به مردارى عبور كردند. فرمود به آنها:
«با دندانهاى خود از گوشت اين مردار بكنيد.» عرض كردند: يا رسول اللّه، از